PDA

View Full Version : Háfrónska - Hrein Íslenska



~°2012°~
01-08-2009, 10:30 PM
Háfrónskuhreyfingin er málhreinsunarstefna sem lætur sér ekki nægja venjulegan málfræðifasisma, heldur vill ganga skrefinu lengra og þurka út öll þau tökuorð, slettur og málsóðaskap sem bæst hefur í Íslenska tungu frá forn norrænum tíma. Á okkar nútíma öld þar sem alþjóðavæðing, eyðilegging hefðbundina lífsgilda, neysluhyggja og hugsunarlaus einstaklings- og frelsisdýrkun ráða ríkjum er markvisst grafið undan menningu okkar, og þar með tungumáli okkar. Eftir að hafa séð hvernig úrkynjuð og subbulega "tökuorðatíska" sem höfðar til stefnu- og þjóðareinkennalausra ungmenna nútímans er hægt og rólega að taka völdin úti á götunum, á vefnum, forsíðum tímarita, innan fjölmiðla og rafrænna samskipta þá er það orðið nauðsynlegt fyrir alla þá sem láta sig málið varða að standa upp og berjast til baka. Málfræðingar hafa gengið svo langt að spá útdauða íslenskrar tungu innan 150 ára ef við höldum áfram að sýna þessari viðurstyggilegu þróun umburðarlyndi.

http://www.hafronska.org/

“Háfrónskuhreyfingin rekur uppruna sinn til þeirra sem lögðu stund á ofurmálhreinsun á síðasta áratug 20. aldar. Aðstandendur hennar sækja innblástur í ótakmarkaða málhreinsunarstefnu Fjölnismanna og öfgakennda þýðingu Bjarna Jónssonar frá Vogi á Faust eftir Goethe. Hreyfingin sá sig því knúna til að móta nýja stefnu sem nefna mætti „aðskilnað tungumála“. Gagnrýni á málhreinsun er marklaus þegar um ræðir tilbúið tungumál. Slíku tungumáli er ekki þröngvað upp á neinn og ekki verður lagt bann við því að maður smíði nýtt tungumál og dragi saman orðaforða þess. Stuðningsmenn ofurmálhreinsunar sóttu innblástur í það afbrigði nýnorsku sem nefnt er „høgnorsk“ og einkennist af mikilli íhaldssemi. Þeir hófu smíði tungumáls sem er laust við tökuorð en auðugt að myndlíkingum og nefndu það háfrónsku. Orðaforði háfrónskunnar er að mestu hinn sami og í nútímaíslensku. Að teknu tilliti til orðtíðni munar aðeins þremur af hundraði. Beygingarreglur, framburður og stafsetning er eins. Eini munurinn liggur í því að sneitt er eftir föngum hjá tökuorðum og í stað þeirra koma nýyrði af íslenskum stofni: gíraffi verður gnæfingi, páskar verða vorjól o.s.frv. Hugtök á borð við „málvöndun“ eiga ekki við í háfrónsku. Tungan er þegar svo hrein sem frekast má verða.”