The Lawspeaker
09-21-2010, 03:14 AM
De herfst verzoet even de zeden (http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20100920_112)
BRUSSEL - Geen kladaradatsch maar evenmin de ultieme doorbraak: Bart De Wever en Elio Di Rupo geven elkaar minstens een week om de uitgangspunten voor een financieringswet scherp te stellen.
Van een echte formatie is er nog geen sprake. Na een gesprek van vier uur kwamen N-VA-voorzitter Bart De Wever en ziijn PS-collega Elio Di Rupo overeen om een ‘high level-groep’ te installeren — met de betrokken zeven partijen — om de ‘discussies over de financieringswet aan te vatten, zowel wat de inhoud van de principes betreft als de gevolgen van de opties die in aanmerking kunnen worden genomen’. Ondertussen hebben de twee bemiddelaars, Danny Pieters (N-VA) en André Flahaut (PS), informele contacten om ‘de standpunten over bepaalde institutionele onderwerpen dichter bij elkaar te brengen’. In de loop van volgende week worden de initiatieven ‘geëvalueerd’.
Meer commentaar dan deze mededeling van de bemiddelaars kwam er gisteren niet. Op zich is dat al een goed teken. Vorige week vond er een vergelijkbare ontmoeting plaats tussen de twee protagonisten. Achteraf zat er nogal wat verschil tussen de uitleg van de N-VA en die van de PS. In plaats van het vertrouwen te herstellen groeide het wantrouwen. Zo verzeilde de onderhandelingen in een palliatieve fase. Het is nog te vroeg om van een lazaruseffect te spreken. Maar de echte doodstrijd is even weg.
Dat het geen kladaradatsch werd, mag gezien de oplopende spanning een klein wonder heten. Het gebrek aan alternatief bracht de twee kemphanen terug tot elkaar. Bij de diverse partijen was trouwens kritiek te horen op zowel de N-VA, die zich ‘Oost-Indisch doof zou opstellen’, als op de PS, die geen dag liet voorbijgaan om de N-VA te brandmerken. Veel enthousiasme over de nieuwe verzoeningspoging viel nergens te bespeuren. Bij de Franstalige partijen wordt opgemerkt dat er nu toch een zaak duidelijk was: we onderhandelen niet met twee partijen maar met zeven. Voor de rest was het ‘vaagheid’ troef. Hier en daar vraagt men zich af wat De Wever de voorbije twee weken heeft bereikt. ‘We staan even ver als 14 dagen geleden.’
De afspraak tussen PS en N-VA smaakt naar een compromis. Bij de N-VA bleef de argwaan over die nieuwe financieringswet (die de geldstromen tussen de federale overheid en de regio’s regelt) erg groot. De partij bleef herhalen dat het weinig zin had om de onderhandelingen te starten over zo’n nieuwe wet als de uitgangspunten onduidelijk bleven. Daarom wilde De Wever hierover met Di Rupo vooraf (tegen afgelopen maandag) een akkoord, een voorstel dat door de PS-voorzitter als een ultimatum werd geïnterpreteerd. Die duidelijkheid kan er de komende week komen, al merken betrokkenen op dat de 18 pagina’s tellende nota die Di Rupo net voor zijn crash verspreidde al heel wat informatie bevat.
Om het wantrouwen verder weg te masseren, zal de ‘high level-groep’ de komende week de twaalf principes bestuderen waarin Di Rupo in augustus het akkoord over een nieuwe financieringswet inbedde. Zo werd onder meer afgesproken dat zo’n wet niet mag leiden tot de verarming van een bepaalde gemeenschap. In elk geval leidt de wet naar een ‘significante toename van de fiscale autonomie’ van de regio’s. Maar de N-VA geloofde niet dat de Franstaligen echt de handen wilden vuil maken. De financiële verantwoordelijkheid van de regio’s was evenmin scherp gesteld.
Ook Di Rupo haalt een slag binnen. Van een onderonsje met De Wever om de uitgangspunten van de financieringswet te bepalen, is geen sprake meer. De PS-voorzitter voelt zich in deze formule gesteund door de andere Franstalige partijen. Bovendien kan hij er stilletjes op hopen dat ook bij de Vlamingen het geduld over de halsstarrige houding van de N-VA verdampt. Zelfs bij CD&V, die inhoudelijk op dezelfde koers zit als N-VA, groeit de ergernis.
Tegen dat deze formule in de loop van volgende week wordt geëvalueerd, landt de Vlaamse regering alvast met het Oosterweel-dossier. Dat akkoord wordt gegarandeerd een belangrijke bijdrage om de zuurtegraad bij de federale onderhandelingen te verzoeten.
BRUSSEL - Geen kladaradatsch maar evenmin de ultieme doorbraak: Bart De Wever en Elio Di Rupo geven elkaar minstens een week om de uitgangspunten voor een financieringswet scherp te stellen.
Van een echte formatie is er nog geen sprake. Na een gesprek van vier uur kwamen N-VA-voorzitter Bart De Wever en ziijn PS-collega Elio Di Rupo overeen om een ‘high level-groep’ te installeren — met de betrokken zeven partijen — om de ‘discussies over de financieringswet aan te vatten, zowel wat de inhoud van de principes betreft als de gevolgen van de opties die in aanmerking kunnen worden genomen’. Ondertussen hebben de twee bemiddelaars, Danny Pieters (N-VA) en André Flahaut (PS), informele contacten om ‘de standpunten over bepaalde institutionele onderwerpen dichter bij elkaar te brengen’. In de loop van volgende week worden de initiatieven ‘geëvalueerd’.
Meer commentaar dan deze mededeling van de bemiddelaars kwam er gisteren niet. Op zich is dat al een goed teken. Vorige week vond er een vergelijkbare ontmoeting plaats tussen de twee protagonisten. Achteraf zat er nogal wat verschil tussen de uitleg van de N-VA en die van de PS. In plaats van het vertrouwen te herstellen groeide het wantrouwen. Zo verzeilde de onderhandelingen in een palliatieve fase. Het is nog te vroeg om van een lazaruseffect te spreken. Maar de echte doodstrijd is even weg.
Dat het geen kladaradatsch werd, mag gezien de oplopende spanning een klein wonder heten. Het gebrek aan alternatief bracht de twee kemphanen terug tot elkaar. Bij de diverse partijen was trouwens kritiek te horen op zowel de N-VA, die zich ‘Oost-Indisch doof zou opstellen’, als op de PS, die geen dag liet voorbijgaan om de N-VA te brandmerken. Veel enthousiasme over de nieuwe verzoeningspoging viel nergens te bespeuren. Bij de Franstalige partijen wordt opgemerkt dat er nu toch een zaak duidelijk was: we onderhandelen niet met twee partijen maar met zeven. Voor de rest was het ‘vaagheid’ troef. Hier en daar vraagt men zich af wat De Wever de voorbije twee weken heeft bereikt. ‘We staan even ver als 14 dagen geleden.’
De afspraak tussen PS en N-VA smaakt naar een compromis. Bij de N-VA bleef de argwaan over die nieuwe financieringswet (die de geldstromen tussen de federale overheid en de regio’s regelt) erg groot. De partij bleef herhalen dat het weinig zin had om de onderhandelingen te starten over zo’n nieuwe wet als de uitgangspunten onduidelijk bleven. Daarom wilde De Wever hierover met Di Rupo vooraf (tegen afgelopen maandag) een akkoord, een voorstel dat door de PS-voorzitter als een ultimatum werd geïnterpreteerd. Die duidelijkheid kan er de komende week komen, al merken betrokkenen op dat de 18 pagina’s tellende nota die Di Rupo net voor zijn crash verspreidde al heel wat informatie bevat.
Om het wantrouwen verder weg te masseren, zal de ‘high level-groep’ de komende week de twaalf principes bestuderen waarin Di Rupo in augustus het akkoord over een nieuwe financieringswet inbedde. Zo werd onder meer afgesproken dat zo’n wet niet mag leiden tot de verarming van een bepaalde gemeenschap. In elk geval leidt de wet naar een ‘significante toename van de fiscale autonomie’ van de regio’s. Maar de N-VA geloofde niet dat de Franstaligen echt de handen wilden vuil maken. De financiële verantwoordelijkheid van de regio’s was evenmin scherp gesteld.
Ook Di Rupo haalt een slag binnen. Van een onderonsje met De Wever om de uitgangspunten van de financieringswet te bepalen, is geen sprake meer. De PS-voorzitter voelt zich in deze formule gesteund door de andere Franstalige partijen. Bovendien kan hij er stilletjes op hopen dat ook bij de Vlamingen het geduld over de halsstarrige houding van de N-VA verdampt. Zelfs bij CD&V, die inhoudelijk op dezelfde koers zit als N-VA, groeit de ergernis.
Tegen dat deze formule in de loop van volgende week wordt geëvalueerd, landt de Vlaamse regering alvast met het Oosterweel-dossier. Dat akkoord wordt gegarandeerd een belangrijke bijdrage om de zuurtegraad bij de federale onderhandelingen te verzoeten.