Aragorn
11-15-2008, 09:06 PM
Obama, droom en teleurstelling
We hebben verloren. Obama wordt op 20 januari aanstaande geïnaugureerd als 44 ste President van de United States of America. Niet alleen Amerika maakt een ruk naar links. In het licht van de kredietcrisis wordt links ook populairder in de Nederlandse opinie-peilingen. Gordon Brown (Labour) stijgt weer in de Britse peilingen.
Op de radio wordt gespeculeerd over een “new green deal”. Misschien wil Obama de volgende versie van Kyoto wel ondertekenen, misschien erkent Obama het internationale strafhof wel. Links droomt van de linkse droom.
De feiten zijn echter hard.
In de jaren negentig was het niemand minder dan Al Gore, die als vice-President tegen de ondertekening van Kyoto protesteerde. Bill Clinton ondertekende het Kyoto verdrag toch, maar stuurde het vervolgens niet door naar de Senaat. Hierdoor is het nooit wet geworden. Het Kyoto-protocol is eigenlijk een systeem voor een mondiale herverdeling van welvaart. De milieu-doelstellingen zijn slechts een leugenachtige vermomming om het volk in het Westen voor de gek te houden. Rusland, die onder Kyoto vele miljarden Euro’s ontving, heeft dat geld nooit gebruikt om zijn industriën milieuvriendelijker te maken. Ondertussen heeft de USA haar domestic CO2-uitstoot verder teruggedrongen, dan de hele Europese Unie zowel domestic als via het Kyoto-protocol bij elkaar.
Zou Obama het nieuwe Kyoto-protocol wél ondertekenen? Dat is maar de vraag. Zou Obama geïnteresseerd zijn in de mondiale herverdeling van Amerikaanse welvaart, terwijl zijn eigen volk het momenteel economisch zeer moeilijk heeft? De toekomst zal het leren, maar het antwoord ligt niet voor de hand. Obama heeft belastinggeld nodig, er is dus kans dat Obama gebruik maakt van de groene leugen om een CO2-taks in te voeren. Maar om nu grote bedragen naar het buitenland over te maken?
Zal Obama het Internationale Strafhof erkennen? De Amerikanen zijn zich welbewust van het feit dat de Verenigde Naties worden gebruikt om de Amerikaanse macht in te dammen. Om die reden heeft Bush de zeer betrokken politicus John Bolton Amerikaans ambassadeur gemaakt voor de Verenigde Naties, om de VN diplomatiek uit te schelden. Wat is het probleem van het Internationale Strafhof? Iedereen mag er naartoe stappen. Het Internationale Strafhof kan flink in de weg zitten als de Amerikanen bezig zijn met een oorlog. Obama wil weliswaar de troepen uit Irak terugtrekken, maar hij wil ze overplaatsen naar Afghanistan. Voor zover dit slecht nieuws is voor de expeditie in Irak, is het beter nieuws voor de oorlog in Afghanistan.
Als Obama dieper Afghanistan intrekt, dan zal hij daar zeker naartoe gaan om te winnen. Een, “sorry-foutje we gaan weer terug naar huis” zal zijn leiderschap geen goed doen, zeker niet als er wordt gekeken naar wat er op het spel staat. Het Internationaal Strafhof kan het Obama erg lastig maken. Dat komt niet goed uit. Met 45 miljoen Pashtun die geen enkele gouvermentele autoriteit erkennen, die Taliban en Al Quaida strijders herbergen en die momenteel de macht proberen te grijpen in Pakistan, dat meer dan 50 nucleaire wapens heeft, is de situatie al lastig genoeg. Zou Obama toestaan dat het Internationale Strafhof zijn Waterloo wordt in zijn Afghaanse expeditie? De toekomst zal het leren, maar het antwoord ligt niet voor de hand.
Op 5 november is de periode aangebroken om beloftes te breken.
Obama wil de belasting verhogen van de rijken. Gek genoeg vinden Nederlanders dit prachtig, terwijl ze er nooit van kunnen profiteren. De Amerikaanse rijken zijn er niet zo vrolijk onder. Er is een ware kapitaalvlucht gaande. De rijken emigreren massaal naar belastingparadijzen en ze nemen hun geld mee. Dit betekent dat de rijken onder Obama minder geld zullen investeren in de Amerikaanse economie. Dat gaat banen kosten en dat heeft weer effect op de wereldeconomie. McCain’s plan om de belasting voor de rijken te verlagen was dus niet eens zo heel erg slecht.
Ook Obama zal het geld ergens vandaan moeten halen. Een belastingverlaging voor 95% van de Amerikanen zal zeker geen doorgang vinden (als je alle directe en indirecte belastingen bij elkaar optelt), omdat Obama met grote plannen simpelweg een groot budget nodig heeft. Opnieuw de Staatsschuld verhogen heeft grote risico’s. Nu de kredietcrisis gaande is, is het ook een groot risico om de economie te vertragen met allerlei socialistische plannetjes om de welvaart te herverdelen. Die risico’s gelden niet alleen voor de Amerikaanse economie, maar ook voor de wereldeconomie. Een protectionistisch Amerika zal minder gaan importeren, waardoor de wereld minder aan de Amerikanen kan verkopen. Dat kost banen in Nederland en de rest van de wereld. Om eens iets te noemen, Obama wil in zijn milieu-agenda meer biobrandstoffen gaan gebruiken. Maar Obama’s focus ligt op maïs, niet op suikerriet. Dat is goed voor de gesubsidieerde maïs-industrie van de USA, en slecht voor de Zuid-Amerikaanse suikerriet industrie
Het is te verwachten dat Obama een echte Amerikaanse President is. America First! Als dat leidt tot protectionisme, zoals onder Roosevelt’s New Deal, dan komt de wereldeconomie in het slop. Mensen denken dat Obama dat niet doet, omdat hij in de hele wereld populair is, maar Obama zweert op 20 januari 2009 trouw aan de Amerikaanse Grondwet, niet aan een andere Grondwet.
De “rode neger” heeft weliswaar slechte ideeën. Maar het is niet alles wat slecht is aan Obama. Wie van mening is dat kleur niet belangrijk is, hoeft die onbelangrijkheid ook niet te bewijzen, door het belangrijk te vinden dat kleur een prestatie neerzet. Wie dat wél belangrijk vindt, is hypocriet. De prestatie van Obama was niet zijn invloedrijke verkiezingscampagne die velen op deze wereld enthousiast maakte. De werkelijke prestatie van Obama is, is dat hij vanuit een eenvoudige gezinssituatie is opgeklommen, tot het hoogste ambt in de wereld. En dat is de “American Dream”.
Goed. Na het incasseren van het verlies, weer terug op de rails. Het gevecht tegen links gaat natuurlijk gewoon door. Obama kan fouten maken die links met de mantel der liefde bedekt omdat het een van de hunnen is. Maar het is de vraag hoe dogmatisch de wereld zal zijn, als er een eind komt aan het goede leven. Het Europees links is gebaseerd op hedonisme en decadentie. De wereld zal veranderen als er aan die decadentie een einde komt. Obama is geen Clinton. That’s for sure.
http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=7258
We hebben verloren. Obama wordt op 20 januari aanstaande geïnaugureerd als 44 ste President van de United States of America. Niet alleen Amerika maakt een ruk naar links. In het licht van de kredietcrisis wordt links ook populairder in de Nederlandse opinie-peilingen. Gordon Brown (Labour) stijgt weer in de Britse peilingen.
Op de radio wordt gespeculeerd over een “new green deal”. Misschien wil Obama de volgende versie van Kyoto wel ondertekenen, misschien erkent Obama het internationale strafhof wel. Links droomt van de linkse droom.
De feiten zijn echter hard.
In de jaren negentig was het niemand minder dan Al Gore, die als vice-President tegen de ondertekening van Kyoto protesteerde. Bill Clinton ondertekende het Kyoto verdrag toch, maar stuurde het vervolgens niet door naar de Senaat. Hierdoor is het nooit wet geworden. Het Kyoto-protocol is eigenlijk een systeem voor een mondiale herverdeling van welvaart. De milieu-doelstellingen zijn slechts een leugenachtige vermomming om het volk in het Westen voor de gek te houden. Rusland, die onder Kyoto vele miljarden Euro’s ontving, heeft dat geld nooit gebruikt om zijn industriën milieuvriendelijker te maken. Ondertussen heeft de USA haar domestic CO2-uitstoot verder teruggedrongen, dan de hele Europese Unie zowel domestic als via het Kyoto-protocol bij elkaar.
Zou Obama het nieuwe Kyoto-protocol wél ondertekenen? Dat is maar de vraag. Zou Obama geïnteresseerd zijn in de mondiale herverdeling van Amerikaanse welvaart, terwijl zijn eigen volk het momenteel economisch zeer moeilijk heeft? De toekomst zal het leren, maar het antwoord ligt niet voor de hand. Obama heeft belastinggeld nodig, er is dus kans dat Obama gebruik maakt van de groene leugen om een CO2-taks in te voeren. Maar om nu grote bedragen naar het buitenland over te maken?
Zal Obama het Internationale Strafhof erkennen? De Amerikanen zijn zich welbewust van het feit dat de Verenigde Naties worden gebruikt om de Amerikaanse macht in te dammen. Om die reden heeft Bush de zeer betrokken politicus John Bolton Amerikaans ambassadeur gemaakt voor de Verenigde Naties, om de VN diplomatiek uit te schelden. Wat is het probleem van het Internationale Strafhof? Iedereen mag er naartoe stappen. Het Internationale Strafhof kan flink in de weg zitten als de Amerikanen bezig zijn met een oorlog. Obama wil weliswaar de troepen uit Irak terugtrekken, maar hij wil ze overplaatsen naar Afghanistan. Voor zover dit slecht nieuws is voor de expeditie in Irak, is het beter nieuws voor de oorlog in Afghanistan.
Als Obama dieper Afghanistan intrekt, dan zal hij daar zeker naartoe gaan om te winnen. Een, “sorry-foutje we gaan weer terug naar huis” zal zijn leiderschap geen goed doen, zeker niet als er wordt gekeken naar wat er op het spel staat. Het Internationaal Strafhof kan het Obama erg lastig maken. Dat komt niet goed uit. Met 45 miljoen Pashtun die geen enkele gouvermentele autoriteit erkennen, die Taliban en Al Quaida strijders herbergen en die momenteel de macht proberen te grijpen in Pakistan, dat meer dan 50 nucleaire wapens heeft, is de situatie al lastig genoeg. Zou Obama toestaan dat het Internationale Strafhof zijn Waterloo wordt in zijn Afghaanse expeditie? De toekomst zal het leren, maar het antwoord ligt niet voor de hand.
Op 5 november is de periode aangebroken om beloftes te breken.
Obama wil de belasting verhogen van de rijken. Gek genoeg vinden Nederlanders dit prachtig, terwijl ze er nooit van kunnen profiteren. De Amerikaanse rijken zijn er niet zo vrolijk onder. Er is een ware kapitaalvlucht gaande. De rijken emigreren massaal naar belastingparadijzen en ze nemen hun geld mee. Dit betekent dat de rijken onder Obama minder geld zullen investeren in de Amerikaanse economie. Dat gaat banen kosten en dat heeft weer effect op de wereldeconomie. McCain’s plan om de belasting voor de rijken te verlagen was dus niet eens zo heel erg slecht.
Ook Obama zal het geld ergens vandaan moeten halen. Een belastingverlaging voor 95% van de Amerikanen zal zeker geen doorgang vinden (als je alle directe en indirecte belastingen bij elkaar optelt), omdat Obama met grote plannen simpelweg een groot budget nodig heeft. Opnieuw de Staatsschuld verhogen heeft grote risico’s. Nu de kredietcrisis gaande is, is het ook een groot risico om de economie te vertragen met allerlei socialistische plannetjes om de welvaart te herverdelen. Die risico’s gelden niet alleen voor de Amerikaanse economie, maar ook voor de wereldeconomie. Een protectionistisch Amerika zal minder gaan importeren, waardoor de wereld minder aan de Amerikanen kan verkopen. Dat kost banen in Nederland en de rest van de wereld. Om eens iets te noemen, Obama wil in zijn milieu-agenda meer biobrandstoffen gaan gebruiken. Maar Obama’s focus ligt op maïs, niet op suikerriet. Dat is goed voor de gesubsidieerde maïs-industrie van de USA, en slecht voor de Zuid-Amerikaanse suikerriet industrie
Het is te verwachten dat Obama een echte Amerikaanse President is. America First! Als dat leidt tot protectionisme, zoals onder Roosevelt’s New Deal, dan komt de wereldeconomie in het slop. Mensen denken dat Obama dat niet doet, omdat hij in de hele wereld populair is, maar Obama zweert op 20 januari 2009 trouw aan de Amerikaanse Grondwet, niet aan een andere Grondwet.
De “rode neger” heeft weliswaar slechte ideeën. Maar het is niet alles wat slecht is aan Obama. Wie van mening is dat kleur niet belangrijk is, hoeft die onbelangrijkheid ook niet te bewijzen, door het belangrijk te vinden dat kleur een prestatie neerzet. Wie dat wél belangrijk vindt, is hypocriet. De prestatie van Obama was niet zijn invloedrijke verkiezingscampagne die velen op deze wereld enthousiast maakte. De werkelijke prestatie van Obama is, is dat hij vanuit een eenvoudige gezinssituatie is opgeklommen, tot het hoogste ambt in de wereld. En dat is de “American Dream”.
Goed. Na het incasseren van het verlies, weer terug op de rails. Het gevecht tegen links gaat natuurlijk gewoon door. Obama kan fouten maken die links met de mantel der liefde bedekt omdat het een van de hunnen is. Maar het is de vraag hoe dogmatisch de wereld zal zijn, als er een eind komt aan het goede leven. Het Europees links is gebaseerd op hedonisme en decadentie. De wereld zal veranderen als er aan die decadentie een einde komt. Obama is geen Clinton. That’s for sure.
http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=7258