The Lawspeaker
06-02-2009, 05:39 PM
Marokkaanse chaos bij Rondom 10 (http://www.hetvrijevolk.com/?pagina=8515)
http://www.hetvrijevolk.com/files/users/joost/30april102.jpg
Joost Niemöller 31 mei 2009
Gisteravond zag ik een uitzending van Rondom 10. Het onderwerp was: ‘Wordt het nog wat met Marokkaans Nederland?’ Behalve presentator Cees Grimbergen waren er alleen Marokkanen in de zaal.
Ik zag en hoorde wanhoop, onmacht, agressie, volslagen gebrek aan discipline, desinteresse, verbaal onvermogen, gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel, oeverloze chaos, grimmige gezichten, geen humor, en geen licht aan het einde van de tunnel. Het was echt heel erg.
Presentator Cees Grimbergen: “Het is nog steeds tobben met Marokkanen in Nederland. Hoe kan het toch zo moeizaam gaan? Wordt het nog wat?”
Een jongen: “Ik wil eerst zeggen dat het niet ‘Marokkaans-Nederlands’ is, maar Nederlands- Marokkaans.”
Een andere jongen: “De media is altijd negatief. Ik snap niet waarom er zo’n groot probleem wordt gemaakt.”
Er ontstaat enig gerommel. Cees Grimbergen geeft de microfoon aan een meisje. Ze zegt: “In principe gaat het goed, maar als je de hele dag hard gewerkt hebt, net als de meeste Marokkanen en je stapt in de tram dan is het soms wel vervelend als twee Nederlandse Marokkanen rotzooi zitten te trappen.”
Cees Grimbergen: “Jij zit voor D66 in de gemeenteraad hè?”
“Ja,” zegt het meisje.
Grimbergen zegt: “Waarom mag ik het niet klootzak gedrag noemen”
Meisje: “Ik heb het liever over irritant gedrag.”
Vrouw: “Er moet ook gezegd worden dat veel Marokkanen lijden onder de anderen.”
Er klinken stemmen. Het is onverstaanbaar.
Een jongen: “In Amsterdam West doet negentig procent van de jonge Marokkanen het slecht.”
Het gerommel en de stemmen worden harder. De jongen wordt bijna onderbroken.
“Nee,” zegt de jongen. “Ik bedoel van wie het slecht doet in Amsterdam West is negentig procent Marokkaan.”
Een andere jongen zegt: “Het is gewoon pubertijd en het gaat gewoon over.”
Nu wordt er door elkaar geroepen. Iemand schreeuwt erdoorheen: “Hé, we vergeten de realiteit! Ze worden overal geweigerd. Dan ga je trappen, simpel!”
Cees Grimbergen roept: “Stil! Stil!”
Een man heeft een snackbar in Weesp. Hij vertelt dat bij hem vorig jaar twaalf keer is ingebroken, en tien keer was dat door Marokkanen. Hij zegt: “Ja, nee, maar wat ik ook wil zeggen, is dat ik twee stellingen hoor. Of het komt door de Marokkanen of door de media, en ik denk dat het in het midden zit. Kijk, ik vind als je steelt van mij moet je niet wegkomen. Ik vind…”
Een jongen schreeuwt erdoorheen: “Weet je zeker dat het Marokkanen waren? Ik vind…”
Een andere jongen: “Nee, ik vind!”
De snackbarhouder uit Weesp zegt: “Ik snap dat gevoel wat hij zegt wel, dat je ertussenin zit dus. Maar ja, we hebben camerabeelden en die liegen niet weet je.”
Een boze jongen schreeuwt: “Er zijn ook autochtonen die dat veroorzaken! Hij focust op die kleine minderheid weet je!”
De snackbarhouder voegt nog toe: “Ja, en dan heb je schooluitval, dan is het makkelijker om in te breken ook. Ik zeg niet dat het goed is.”
Er steekt een korte orkaan van geschreeuw op.
Cees Grimbergen heeft de microfoon stevig vast. Hij zegt: “Jonges even één ding, als je met z’n vieren door mekaar praat!”
Nu begint het geschreeuw pas echt.
Eén jongen wint. Hij zegt: “Hé, maakt mij niet uit hé! Ik kom uit een gezin van zes kinderen, we hebben allemaal LBO gekregen. Hé, daar hoor je niemand over!”
Weer geschreeuw.
Cees Grimbergen: “Jonges. Jonges! Ik wil naar oplossingen toe.”
Een meisje: “Mijn oplossing zou zijn, ja, en ik weet wel dat ik nu iedereen over me heen krijgt, dat als de regeringen gaan samenwerken, van Nederland en Marokko, dat als dat wangedrag niet ophoudt dat je dan een aantekening krijgt, en dan, zodra ze op de boot zijn, aangesproken worden in Marokko, lekker iedereen beroofd in Nederland? Mooi.”
Nu breekt er een pandemonium uit.
Een oudere man zegt: “Sorry, we hebben het over een Nederlander die toevallig Mohammed heet. Wie veroorzaakt overlast? Die mensen die gediscrimineerd op arbeidsmarkt, niet stage lopen, gaan naar buiten, wraak nemen.”
Een meisje met een hoofddoek zegt: “Ik heb ook heel veel te maken met discriminatie. Nou heel veel van hun nemen je alleen aan als je je hoofddoek afdoet. Ik ben heel veel gaan lezen, Tariq Ramadan. Onze profeet had ook veel vijanden, maar ondanks dat, ik word een beetje misselijk!”
Weer zwelt het geschreeuw aan.
Een jongen roept: “Ik wil effe terug reageren op wat ik heb gehoord!”
Een andere jongen schreeuwt erdoorheen: “Mag ik effe uitpraten?”
Het meisje met de hoofddoek zegt: “Tuurlijk maar ik geef effe antwoord.”
De oude man zegt “Mag ik effe uitpraten? Het is Nederlands probleem.”
Een meisje gilt: “O ja, willen ze integreren? O ja? Als ze geïntegreerd waren zouen ze niet vrouwen lastig vallen! Er is de spotlight op Marokkanen gezet als je gaat vechten, wordt het alleen maar slechter.”
Een jongen schreeuwt: “Nee, nee!”
Een andere jongen: “Daar ben ik het niet mee eens!”
Een meisje: “Wie is hun?”
Cees Grimbergen: “Praat nou niet met vier door mekaar, dan begrijpt de kijker het niet.”
Een meisje dat al eerder aan het woord was, zegt: “Ik vind hij heeft recht op zijn eigen mening, ik vind van niet maar ja wat je net zei. Ik heb er dagelijks mee te maken, mensen die altijd lastig worden gevallen. Op mijn cursus, hoe kan ik me verweren tegen Marokkaanse jongeren.”
Cees: “Ik wil nu komen bij de rol van de ouders.”
Een meisje schreeuwt erdoorheen: “Nee, ik wil weten waarom zij denkt dat het nooit goed gaat komen!”
Ze wijst naar een meisje, maar dat krijgt het woord niet, want een jongen schreeuwt: “Nee, er is geen stempel, we zijn allemaal mensen!” Een meisje reageert. “Wat is het stempel, dan karnemelk of zo, of aardappel?”
Cees Grimbergen zegt: “Mag ik even constateren…”
Een jongen schreeuwt erdoorheen: “Dit wordt alleen maar rechtse…!
Een meisje zegt: “Dit is niet goed, we zijn allemaal Marokkanen, we hebben allemaal gelijk en ongelijk.”
Cees Grimbergen wijst een jongen aan en zegt: “Jij bent documentairemaker.”
De jongen zegt: “Ja, absoluut.”
“Je hebt een film gemaakt,” zegt Cees Grimbergen.
“Ja, absoluut,” zegt de jongen. “Gaat over islam en de media, en waarom de hele beeldvorming verslechterd is. Mensen hebben wel snel mening over de Koran. Ze maken het boek niet open. Ik verdiep me ook in de Thora, in allemaal interessante boeken. Maar in de media associëren ze negatieve termen met moslims.”
“Oké,” zegt Cees Grimbergen. Marcouch schreef vandaag een opmerkelijk stuk in de Volkskrant. Hij zegt: Gun ook de Nederlanders de tijd om aan ons te wennen.”
“Ja,” zegt de documentairemaker. “Ik gun de Nederlanders ook de tijd, door middel van film om aan ons te wennen, om…”
Een andere jongen onderbreekt hem: “We moeten een verschil maken tussen moslims en Marokkanen. Ik heb een keer een programma gezien, wat zou je als je dochter met een allochtoons iemand binnen komt. Bijna negentig procent zei…”
Een andere jongen begint erdoorheen te schreeuwen.
Cees Grimbergen zegt: “Jij hebt geen microfoon! Jawel.”
De jongen, die schreeuwde, zegt nu: “Ik probeer alleen te reageren, weet je, dat heel veel mensen Marokkanen en moslims los van mekaar zien!”
“Ik wil naar Jasin gaan,” zegt Cees Grimbergen. “Hoe oud ben jij?”
“Zeventien,” zegt Jasin.
“Hoe lang heb je in de bak gezeten?” vraagt Cees Grimbergen.
“Zesentwintig maanden of zo,” zegt Jasin.
“En hoe gaat het nu met je?” Vraagt Cees Grimbergen.
“Het gaat nu redelijk goed.”
“Waarom moest je zitten.”
“Kattigheid, schelden, vechten, stelen. Ik wil het niet uitrekken, weet je.”
“Waarom deed je dat?”
“Het had met school te maken, van kleins af aan tegen me gezegd Jasin, dat jochie, jij zal het niet redden, gewoon door meesters en leraren, echt. Ik had geen vertrouwen d’r meer in, gewoon.”
Een meisje roept: “Het is zeker zo dat Marokkaanse ouders er heel weinig interesse in zit, dat…”
Een jonge schreeuwt erdoorheen: “Dat is niet waar gewoon!”
De snackbarhouder uit Weesp zegt: “Oké, ben zelf vader van twee kinderen, en belangrijk dat je betrokken bent op jonge leeftijd met wat ze zeggen.”
Cees Grimbergen: “Hoe komt het dat die ouders die betrokkenheid…”
“Ja, die kloof!” schreeuwt een jongen.
Er wordt tussendoor geklapt, waarom is niet duidelijk.
Een jongen zegt: “Het probleem is dat Marokkanen zelf het Marokkaans niet meester zijn.” Er wordt tussendoor geroepen, maar hij houdt het woord: “Nee, dan moet je goed luisteren naar wat ik zeg!”
Cees Grimbergen wijst een jongen aan, en zegt: “Jij hebt een korte vraag.”
“Geen korte vraag,” zegt de aangewezene. “Ik wil graag een punt maken. Ik ben dankbaar voor de oudere generatie. Jullie hebben… Dit is een discussie, en we moeten naar constructieve oplossingen gaan. Die jongens zijn echt ondankbaar jegens hun ouders!”
Er klinkt luid applaus.
De oudere man zegt: “Nou, u moet geen beeld schetsen bij Marokkanen gaat fout. Dat moeten we echt wegwerken.”
“Voelt u zich wel eens tweederangs?” vraagt Cees Grimbergen aan de oudere man.
“Ik voel me wel eens gewoon tweederangs,” zegt de oudere man. “Ja, niet altijd maar wel eens.”
“Fed, jij komt uit Zeist,” zegt Cees Grimbergen. “Je was bij een demonstratie tegen de Israëlische inval, met een groep jongens. Ik laat tegelijk de filmbeelden zien.”
We zien onduidelijke filmbeelden met Marokkanen, politie, en politiepaarden. Er wordt geduwd, een Marokkaanse jongen valt op de grond.
“Ja,” zegt Fed. “Hier heb ik een klap gekregen en hier krijg ik een duw tegen een paard. Ik heb daar een uur gelegen. Een klap op mijn lip, opgetiteld en geduwd tegen een paard. Die agent denkt dat ik ook agressief ben.”
Een andere jongen roept erdoorheen: “Ja, ik wil het niet goed praten, maar ik weet dat agenten soms ook mensen zijn!”
“Ja, maar ik kwam aanlopen en ik kreeg gelijk een klap,” zegt de jongen rustig.
Een vrouw gilt erdoorheen: “Voor de paarden werd hij gegooid door de politiecommissaris van Utrecht! Schandalig! Was jij derbij! Nee, jij was der niet bij! Nee, wacht even!”
Nu komt het geschreeuw van alle kanten. Erbovenuit schreeuwt een jongen: “Ik kom nooit meer op dat soort demonstraties!”
“Was jij der niet bij!” schreeuwt de vrouw weer.
Een meisje roept: “Laten we mekaar effe uitpraten joh!”
Cees Grimbergen krijgt het woord: “Iedereen de vinger op laten steken. Toch kort even… De hoofdvraag; voel je je Nederlander of Marokkaan.” Hij wijst een jongen aan. Die zegt “Beiden, zeker weten.”
Een andere jongen roept: “Ik voel me echt gewoon een Marokkaan hoor! Kijk, we zijn Marokkanen toch? Dat heeft de Nederlandse ambassadeur in Rabat tegen me gezegd. Als moslim moet ik me goed gedragen!”
Cees Grimbergen sluit af: “Ik moet wel zeggen het is een pittige.. maar ik zou wel meer Rondom Tiens met zoveel temperament willen hebben. Dat is toch het mooiste!”
De uitzending is terug te zien op www.rondom10.nl (http://www.rondom10.nl/)
Reageren kan op: www.joostniemoller.com (http://www.joostniemoller.com/)
http://www.hetvrijevolk.com/files/users/joost/30april102.jpg
Joost Niemöller 31 mei 2009
Gisteravond zag ik een uitzending van Rondom 10. Het onderwerp was: ‘Wordt het nog wat met Marokkaans Nederland?’ Behalve presentator Cees Grimbergen waren er alleen Marokkanen in de zaal.
Ik zag en hoorde wanhoop, onmacht, agressie, volslagen gebrek aan discipline, desinteresse, verbaal onvermogen, gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel, oeverloze chaos, grimmige gezichten, geen humor, en geen licht aan het einde van de tunnel. Het was echt heel erg.
Presentator Cees Grimbergen: “Het is nog steeds tobben met Marokkanen in Nederland. Hoe kan het toch zo moeizaam gaan? Wordt het nog wat?”
Een jongen: “Ik wil eerst zeggen dat het niet ‘Marokkaans-Nederlands’ is, maar Nederlands- Marokkaans.”
Een andere jongen: “De media is altijd negatief. Ik snap niet waarom er zo’n groot probleem wordt gemaakt.”
Er ontstaat enig gerommel. Cees Grimbergen geeft de microfoon aan een meisje. Ze zegt: “In principe gaat het goed, maar als je de hele dag hard gewerkt hebt, net als de meeste Marokkanen en je stapt in de tram dan is het soms wel vervelend als twee Nederlandse Marokkanen rotzooi zitten te trappen.”
Cees Grimbergen: “Jij zit voor D66 in de gemeenteraad hè?”
“Ja,” zegt het meisje.
Grimbergen zegt: “Waarom mag ik het niet klootzak gedrag noemen”
Meisje: “Ik heb het liever over irritant gedrag.”
Vrouw: “Er moet ook gezegd worden dat veel Marokkanen lijden onder de anderen.”
Er klinken stemmen. Het is onverstaanbaar.
Een jongen: “In Amsterdam West doet negentig procent van de jonge Marokkanen het slecht.”
Het gerommel en de stemmen worden harder. De jongen wordt bijna onderbroken.
“Nee,” zegt de jongen. “Ik bedoel van wie het slecht doet in Amsterdam West is negentig procent Marokkaan.”
Een andere jongen zegt: “Het is gewoon pubertijd en het gaat gewoon over.”
Nu wordt er door elkaar geroepen. Iemand schreeuwt erdoorheen: “Hé, we vergeten de realiteit! Ze worden overal geweigerd. Dan ga je trappen, simpel!”
Cees Grimbergen roept: “Stil! Stil!”
Een man heeft een snackbar in Weesp. Hij vertelt dat bij hem vorig jaar twaalf keer is ingebroken, en tien keer was dat door Marokkanen. Hij zegt: “Ja, nee, maar wat ik ook wil zeggen, is dat ik twee stellingen hoor. Of het komt door de Marokkanen of door de media, en ik denk dat het in het midden zit. Kijk, ik vind als je steelt van mij moet je niet wegkomen. Ik vind…”
Een jongen schreeuwt erdoorheen: “Weet je zeker dat het Marokkanen waren? Ik vind…”
Een andere jongen: “Nee, ik vind!”
De snackbarhouder uit Weesp zegt: “Ik snap dat gevoel wat hij zegt wel, dat je ertussenin zit dus. Maar ja, we hebben camerabeelden en die liegen niet weet je.”
Een boze jongen schreeuwt: “Er zijn ook autochtonen die dat veroorzaken! Hij focust op die kleine minderheid weet je!”
De snackbarhouder voegt nog toe: “Ja, en dan heb je schooluitval, dan is het makkelijker om in te breken ook. Ik zeg niet dat het goed is.”
Er steekt een korte orkaan van geschreeuw op.
Cees Grimbergen heeft de microfoon stevig vast. Hij zegt: “Jonges even één ding, als je met z’n vieren door mekaar praat!”
Nu begint het geschreeuw pas echt.
Eén jongen wint. Hij zegt: “Hé, maakt mij niet uit hé! Ik kom uit een gezin van zes kinderen, we hebben allemaal LBO gekregen. Hé, daar hoor je niemand over!”
Weer geschreeuw.
Cees Grimbergen: “Jonges. Jonges! Ik wil naar oplossingen toe.”
Een meisje: “Mijn oplossing zou zijn, ja, en ik weet wel dat ik nu iedereen over me heen krijgt, dat als de regeringen gaan samenwerken, van Nederland en Marokko, dat als dat wangedrag niet ophoudt dat je dan een aantekening krijgt, en dan, zodra ze op de boot zijn, aangesproken worden in Marokko, lekker iedereen beroofd in Nederland? Mooi.”
Nu breekt er een pandemonium uit.
Een oudere man zegt: “Sorry, we hebben het over een Nederlander die toevallig Mohammed heet. Wie veroorzaakt overlast? Die mensen die gediscrimineerd op arbeidsmarkt, niet stage lopen, gaan naar buiten, wraak nemen.”
Een meisje met een hoofddoek zegt: “Ik heb ook heel veel te maken met discriminatie. Nou heel veel van hun nemen je alleen aan als je je hoofddoek afdoet. Ik ben heel veel gaan lezen, Tariq Ramadan. Onze profeet had ook veel vijanden, maar ondanks dat, ik word een beetje misselijk!”
Weer zwelt het geschreeuw aan.
Een jongen roept: “Ik wil effe terug reageren op wat ik heb gehoord!”
Een andere jongen schreeuwt erdoorheen: “Mag ik effe uitpraten?”
Het meisje met de hoofddoek zegt: “Tuurlijk maar ik geef effe antwoord.”
De oude man zegt “Mag ik effe uitpraten? Het is Nederlands probleem.”
Een meisje gilt: “O ja, willen ze integreren? O ja? Als ze geïntegreerd waren zouen ze niet vrouwen lastig vallen! Er is de spotlight op Marokkanen gezet als je gaat vechten, wordt het alleen maar slechter.”
Een jongen schreeuwt: “Nee, nee!”
Een andere jongen: “Daar ben ik het niet mee eens!”
Een meisje: “Wie is hun?”
Cees Grimbergen: “Praat nou niet met vier door mekaar, dan begrijpt de kijker het niet.”
Een meisje dat al eerder aan het woord was, zegt: “Ik vind hij heeft recht op zijn eigen mening, ik vind van niet maar ja wat je net zei. Ik heb er dagelijks mee te maken, mensen die altijd lastig worden gevallen. Op mijn cursus, hoe kan ik me verweren tegen Marokkaanse jongeren.”
Cees: “Ik wil nu komen bij de rol van de ouders.”
Een meisje schreeuwt erdoorheen: “Nee, ik wil weten waarom zij denkt dat het nooit goed gaat komen!”
Ze wijst naar een meisje, maar dat krijgt het woord niet, want een jongen schreeuwt: “Nee, er is geen stempel, we zijn allemaal mensen!” Een meisje reageert. “Wat is het stempel, dan karnemelk of zo, of aardappel?”
Cees Grimbergen zegt: “Mag ik even constateren…”
Een jongen schreeuwt erdoorheen: “Dit wordt alleen maar rechtse…!
Een meisje zegt: “Dit is niet goed, we zijn allemaal Marokkanen, we hebben allemaal gelijk en ongelijk.”
Cees Grimbergen wijst een jongen aan en zegt: “Jij bent documentairemaker.”
De jongen zegt: “Ja, absoluut.”
“Je hebt een film gemaakt,” zegt Cees Grimbergen.
“Ja, absoluut,” zegt de jongen. “Gaat over islam en de media, en waarom de hele beeldvorming verslechterd is. Mensen hebben wel snel mening over de Koran. Ze maken het boek niet open. Ik verdiep me ook in de Thora, in allemaal interessante boeken. Maar in de media associëren ze negatieve termen met moslims.”
“Oké,” zegt Cees Grimbergen. Marcouch schreef vandaag een opmerkelijk stuk in de Volkskrant. Hij zegt: Gun ook de Nederlanders de tijd om aan ons te wennen.”
“Ja,” zegt de documentairemaker. “Ik gun de Nederlanders ook de tijd, door middel van film om aan ons te wennen, om…”
Een andere jongen onderbreekt hem: “We moeten een verschil maken tussen moslims en Marokkanen. Ik heb een keer een programma gezien, wat zou je als je dochter met een allochtoons iemand binnen komt. Bijna negentig procent zei…”
Een andere jongen begint erdoorheen te schreeuwen.
Cees Grimbergen zegt: “Jij hebt geen microfoon! Jawel.”
De jongen, die schreeuwde, zegt nu: “Ik probeer alleen te reageren, weet je, dat heel veel mensen Marokkanen en moslims los van mekaar zien!”
“Ik wil naar Jasin gaan,” zegt Cees Grimbergen. “Hoe oud ben jij?”
“Zeventien,” zegt Jasin.
“Hoe lang heb je in de bak gezeten?” vraagt Cees Grimbergen.
“Zesentwintig maanden of zo,” zegt Jasin.
“En hoe gaat het nu met je?” Vraagt Cees Grimbergen.
“Het gaat nu redelijk goed.”
“Waarom moest je zitten.”
“Kattigheid, schelden, vechten, stelen. Ik wil het niet uitrekken, weet je.”
“Waarom deed je dat?”
“Het had met school te maken, van kleins af aan tegen me gezegd Jasin, dat jochie, jij zal het niet redden, gewoon door meesters en leraren, echt. Ik had geen vertrouwen d’r meer in, gewoon.”
Een meisje roept: “Het is zeker zo dat Marokkaanse ouders er heel weinig interesse in zit, dat…”
Een jonge schreeuwt erdoorheen: “Dat is niet waar gewoon!”
De snackbarhouder uit Weesp zegt: “Oké, ben zelf vader van twee kinderen, en belangrijk dat je betrokken bent op jonge leeftijd met wat ze zeggen.”
Cees Grimbergen: “Hoe komt het dat die ouders die betrokkenheid…”
“Ja, die kloof!” schreeuwt een jongen.
Er wordt tussendoor geklapt, waarom is niet duidelijk.
Een jongen zegt: “Het probleem is dat Marokkanen zelf het Marokkaans niet meester zijn.” Er wordt tussendoor geroepen, maar hij houdt het woord: “Nee, dan moet je goed luisteren naar wat ik zeg!”
Cees Grimbergen wijst een jongen aan, en zegt: “Jij hebt een korte vraag.”
“Geen korte vraag,” zegt de aangewezene. “Ik wil graag een punt maken. Ik ben dankbaar voor de oudere generatie. Jullie hebben… Dit is een discussie, en we moeten naar constructieve oplossingen gaan. Die jongens zijn echt ondankbaar jegens hun ouders!”
Er klinkt luid applaus.
De oudere man zegt: “Nou, u moet geen beeld schetsen bij Marokkanen gaat fout. Dat moeten we echt wegwerken.”
“Voelt u zich wel eens tweederangs?” vraagt Cees Grimbergen aan de oudere man.
“Ik voel me wel eens gewoon tweederangs,” zegt de oudere man. “Ja, niet altijd maar wel eens.”
“Fed, jij komt uit Zeist,” zegt Cees Grimbergen. “Je was bij een demonstratie tegen de Israëlische inval, met een groep jongens. Ik laat tegelijk de filmbeelden zien.”
We zien onduidelijke filmbeelden met Marokkanen, politie, en politiepaarden. Er wordt geduwd, een Marokkaanse jongen valt op de grond.
“Ja,” zegt Fed. “Hier heb ik een klap gekregen en hier krijg ik een duw tegen een paard. Ik heb daar een uur gelegen. Een klap op mijn lip, opgetiteld en geduwd tegen een paard. Die agent denkt dat ik ook agressief ben.”
Een andere jongen roept erdoorheen: “Ja, ik wil het niet goed praten, maar ik weet dat agenten soms ook mensen zijn!”
“Ja, maar ik kwam aanlopen en ik kreeg gelijk een klap,” zegt de jongen rustig.
Een vrouw gilt erdoorheen: “Voor de paarden werd hij gegooid door de politiecommissaris van Utrecht! Schandalig! Was jij derbij! Nee, jij was der niet bij! Nee, wacht even!”
Nu komt het geschreeuw van alle kanten. Erbovenuit schreeuwt een jongen: “Ik kom nooit meer op dat soort demonstraties!”
“Was jij der niet bij!” schreeuwt de vrouw weer.
Een meisje roept: “Laten we mekaar effe uitpraten joh!”
Cees Grimbergen krijgt het woord: “Iedereen de vinger op laten steken. Toch kort even… De hoofdvraag; voel je je Nederlander of Marokkaan.” Hij wijst een jongen aan. Die zegt “Beiden, zeker weten.”
Een andere jongen roept: “Ik voel me echt gewoon een Marokkaan hoor! Kijk, we zijn Marokkanen toch? Dat heeft de Nederlandse ambassadeur in Rabat tegen me gezegd. Als moslim moet ik me goed gedragen!”
Cees Grimbergen sluit af: “Ik moet wel zeggen het is een pittige.. maar ik zou wel meer Rondom Tiens met zoveel temperament willen hebben. Dat is toch het mooiste!”
De uitzending is terug te zien op www.rondom10.nl (http://www.rondom10.nl/)
Reageren kan op: www.joostniemoller.com (http://www.joostniemoller.com/)