The Lawspeaker
10-23-2009, 06:59 PM
Het gebruik van Runen, Sibbetekens, Huismerken en andere Zintekens (http://www.hagal.be/zintekens.htm)
Men ziet ze overal, doch men ziet ze niet! Onze culturele erfenis in het straatbeeld en in de huiskamer, kortom onze Zintekens (Zinnebeelden)! Ze zijn nochtans bijna overal aanwezig, maar geen mens, althans de onwetende, die ze nog ziet of opmerkt! Zintekens zijn aanwezig in kastelen, kerken, dergelijke andere oude gebouwen zoals boerderijen, wapenschilden, …
Wat zijn Zintekens? Onze voorouderlijke Zintekens zijn meestal eenvoudige tekens (symbolen) die een verborgen betekenis bevatten! Zij werden gebruikt voor magische doeleinden, voor herkenning van verwantschap, als talisman, als merkteken of als doordachte versiering! Het is onnodig te vermelden dat deze (samengevoegde) Zintekens zeer erg verwant zijn met de Runen. Historisch gezien werden alle Zintekens, zoals bekend bij de Runen, rood gekleurd. Dit om hun mogelijke magische betekenis en in verband met Sibbetekens als verwantschap van het bloed.
Het meest gekende Zinteken in de wereld is ongetwijfeld het hakenkruis (swastika)! Deze werd gebruikt bij ongeveer alle volkeren in de wereld. Men vond ze in menige kerk en het is zelfs een heilig teken voor de joden! Na wereldoorlog 2 zijn Zintekens doelbewust in onbruik geraakt! Zoals na iedere oorlog is het de ‘overwinnaar’ die de geschiedenis schrijft en de toekomst op korte termijn bepaald! Zo zijn alle Germaanse Zintekens, zoals het hakenkruis en de Runen, beschouwd als verwerpelijk! Alles dat Germaans is was uit den boze! Alsof we onze herkomst kunnen ontkennen!? Feit is, voor wereldoorlog 2 was het gebruik der Zintekens nog algemeen aanvaard, na wereldoorlog 2 zo goed als verdwenen!
De Zintekens die men vindt op wapenschilden waren oorspronkelijk tekens om vriend van vijand te onderscheiden. Het Zinteken is de voorloper van het echte heraldische wapenschild zoals we die nu kennen. Het eigen zinteken behoorde tot de familie, de Sibbe! Vandaar ook Sibbeteken genoemd. Dit Sibbeteken gold als het kenteken van de Sibbe. Verwanten, als zoon of dochter, kregen bij de geboorte ditzelfde standaardteken, even eigen aan het kind als de naam, met daarbij een kleine toevoeging of afwijking, een Geboorterune. Niet alleen het bloed was verwant, ook het Sibbeteken! Bij een huwelijk werden twee Geboorterunen met elkaar versmolten (evenzo vindt men dit later ook terug in de wapenkunde). Zo verkreeg men een nieuw Sibbeteken, verwant aan de Sibbetekens van beide Sibben. Na het samenvoegen van twee Geboorterunen verkreeg men geen ingewikkeld figuurtje, nee men lette op eenvoud zonder om de herkomst te verwaarlozen!
Zoals eerder vermeld kan men Zintekens terugvinden op gevels van oude gebouwen. Neem nu een oude boerderij. Aan de gevel kon men zien tot welke Sibbe de inwoners behoorden, eventueel de stam. Naast het Sibbeteken zou wellicht nog andere Zintekens kunnen opmerken. Zintekens zoals de Wolfsangel als waarschuwing tegen rovers, Zintekens zoals het Akkersymbool of Hart voor vruchtbaarheid. In de steden vind men uiteraard ook allerlei Zintekens terug. In muurankers zal men vooral de Levensboom (Irminsul / Irminzuil / Wereldboom) herkennen. Zinteken van de Yggdrasil, de Germaanse Wereldes die gans het heelal omvat. Ook het Zinteken Ing vindt men overal terug. Wederom een vruchtbaarheidssymbool. Het Zinteken Ing treft men vooral aan als basis bij Sibbetekens, maar ook op gevels van gebouwen waaronder kerken. In de Westhoek ziet men veel kerken met Akkersymbolen, de Odalrune of de Ingrune. Men ziet dat ook het Zinteken de kerstening heeft doorstaan en overleefd, de de-germanisering na wereldoorlog 2 daarentegen minder! Een gekerstende Zinteken is het alom bekende pax-teken. Daarin ziet men onder andere de vervorming van een Odalrune in een rondere vorm.
Kinderen kregen dus bij hun geboorte een Geboorterune geschonken. Deze gold als handtekening bij hun verdere leven. Zo ontstond het merkteken. Alles dat eigendom was van de Sibbe droeg het Sibbeteken. Maar ook alles dat men produceerde droeg een Zinteken! Dit kon het Sibbeteken, de Geboorterune of een merkteken zijn. Het eenvoudigste voorbeeld van een merkteken is dat van de steenkappers. Steen bewaart immers zeer lang! Alles werk gemaakt onder leiding van de Meester-steenkapper, de werkgever dus, droeg het Meester-kenteken. Voorbeelden hiervan vindt men onder andere in het Gentse Gravensteen en Sint-Baafsabdij. Zelfs in Kaapstad (Zuid-Afrika) staat er een kerk met Runentekens als Merkteken van de Meester-steenkapper. In dit geval werden de stenen van de kerk gekapt in een groeve te Schotland en verscheept naar Kaapstad om deze daar op te bouwen.
Een ander gebruik dat nog in het nabije verleden bestond (en in Germaans bewuste kringen nog steeds) is het gebruik van de Levensrune en Doodsrune op grafstenen en doodsprentjes. Maar weer, na wereldoorlog 2, zou men dit gebruik proberen te verbieden! Evenzo alle ander gebruik van Runen! Men mag blijkbaar niet meer gebruik maken van het eigen historisch erfgoed!?
Het Sibbeteken werd gebruikt om het eigendom te markeren. Niet allen het huis werd gemerkt, maar ook al het vee en werktuigen. Het vee werd in het oor gemerkt, bij gevogelte de zwemvliezen. Dit gebeurde via sneden of brandmerken. Bij gevogelte werd soms ook het bovenste gedeelte van de snavel gemerkt. Soms kreeg het vee merktekens in de horens gebrand. In werktuigen werd het Sibbeteken meestal ingeslagen of gesmeed. Houten kasten en kisten werden voorzien van het Sibbeteken, in latere tijden ook het smeedwerk van het hek als toegang tot het huis.
Kortom: een wijd verspreid Germaans gebruik, met uitsterven bedreigd, maar waard om het te behouden en te bestuderen! Sibbetekens worden al sinds de vijfde eeuw vermeld en zijn gevonden op de Extersteine! Volgens oude wetten in IJsland is men verplicht het Sibbeteken te gebruiken als men dit bezit! Trouw aan de Sibbe, trouw aan het Sibbeteken!
Men ziet ze overal, doch men ziet ze niet! Onze culturele erfenis in het straatbeeld en in de huiskamer, kortom onze Zintekens (Zinnebeelden)! Ze zijn nochtans bijna overal aanwezig, maar geen mens, althans de onwetende, die ze nog ziet of opmerkt! Zintekens zijn aanwezig in kastelen, kerken, dergelijke andere oude gebouwen zoals boerderijen, wapenschilden, …
Wat zijn Zintekens? Onze voorouderlijke Zintekens zijn meestal eenvoudige tekens (symbolen) die een verborgen betekenis bevatten! Zij werden gebruikt voor magische doeleinden, voor herkenning van verwantschap, als talisman, als merkteken of als doordachte versiering! Het is onnodig te vermelden dat deze (samengevoegde) Zintekens zeer erg verwant zijn met de Runen. Historisch gezien werden alle Zintekens, zoals bekend bij de Runen, rood gekleurd. Dit om hun mogelijke magische betekenis en in verband met Sibbetekens als verwantschap van het bloed.
Het meest gekende Zinteken in de wereld is ongetwijfeld het hakenkruis (swastika)! Deze werd gebruikt bij ongeveer alle volkeren in de wereld. Men vond ze in menige kerk en het is zelfs een heilig teken voor de joden! Na wereldoorlog 2 zijn Zintekens doelbewust in onbruik geraakt! Zoals na iedere oorlog is het de ‘overwinnaar’ die de geschiedenis schrijft en de toekomst op korte termijn bepaald! Zo zijn alle Germaanse Zintekens, zoals het hakenkruis en de Runen, beschouwd als verwerpelijk! Alles dat Germaans is was uit den boze! Alsof we onze herkomst kunnen ontkennen!? Feit is, voor wereldoorlog 2 was het gebruik der Zintekens nog algemeen aanvaard, na wereldoorlog 2 zo goed als verdwenen!
De Zintekens die men vindt op wapenschilden waren oorspronkelijk tekens om vriend van vijand te onderscheiden. Het Zinteken is de voorloper van het echte heraldische wapenschild zoals we die nu kennen. Het eigen zinteken behoorde tot de familie, de Sibbe! Vandaar ook Sibbeteken genoemd. Dit Sibbeteken gold als het kenteken van de Sibbe. Verwanten, als zoon of dochter, kregen bij de geboorte ditzelfde standaardteken, even eigen aan het kind als de naam, met daarbij een kleine toevoeging of afwijking, een Geboorterune. Niet alleen het bloed was verwant, ook het Sibbeteken! Bij een huwelijk werden twee Geboorterunen met elkaar versmolten (evenzo vindt men dit later ook terug in de wapenkunde). Zo verkreeg men een nieuw Sibbeteken, verwant aan de Sibbetekens van beide Sibben. Na het samenvoegen van twee Geboorterunen verkreeg men geen ingewikkeld figuurtje, nee men lette op eenvoud zonder om de herkomst te verwaarlozen!
Zoals eerder vermeld kan men Zintekens terugvinden op gevels van oude gebouwen. Neem nu een oude boerderij. Aan de gevel kon men zien tot welke Sibbe de inwoners behoorden, eventueel de stam. Naast het Sibbeteken zou wellicht nog andere Zintekens kunnen opmerken. Zintekens zoals de Wolfsangel als waarschuwing tegen rovers, Zintekens zoals het Akkersymbool of Hart voor vruchtbaarheid. In de steden vind men uiteraard ook allerlei Zintekens terug. In muurankers zal men vooral de Levensboom (Irminsul / Irminzuil / Wereldboom) herkennen. Zinteken van de Yggdrasil, de Germaanse Wereldes die gans het heelal omvat. Ook het Zinteken Ing vindt men overal terug. Wederom een vruchtbaarheidssymbool. Het Zinteken Ing treft men vooral aan als basis bij Sibbetekens, maar ook op gevels van gebouwen waaronder kerken. In de Westhoek ziet men veel kerken met Akkersymbolen, de Odalrune of de Ingrune. Men ziet dat ook het Zinteken de kerstening heeft doorstaan en overleefd, de de-germanisering na wereldoorlog 2 daarentegen minder! Een gekerstende Zinteken is het alom bekende pax-teken. Daarin ziet men onder andere de vervorming van een Odalrune in een rondere vorm.
Kinderen kregen dus bij hun geboorte een Geboorterune geschonken. Deze gold als handtekening bij hun verdere leven. Zo ontstond het merkteken. Alles dat eigendom was van de Sibbe droeg het Sibbeteken. Maar ook alles dat men produceerde droeg een Zinteken! Dit kon het Sibbeteken, de Geboorterune of een merkteken zijn. Het eenvoudigste voorbeeld van een merkteken is dat van de steenkappers. Steen bewaart immers zeer lang! Alles werk gemaakt onder leiding van de Meester-steenkapper, de werkgever dus, droeg het Meester-kenteken. Voorbeelden hiervan vindt men onder andere in het Gentse Gravensteen en Sint-Baafsabdij. Zelfs in Kaapstad (Zuid-Afrika) staat er een kerk met Runentekens als Merkteken van de Meester-steenkapper. In dit geval werden de stenen van de kerk gekapt in een groeve te Schotland en verscheept naar Kaapstad om deze daar op te bouwen.
Een ander gebruik dat nog in het nabije verleden bestond (en in Germaans bewuste kringen nog steeds) is het gebruik van de Levensrune en Doodsrune op grafstenen en doodsprentjes. Maar weer, na wereldoorlog 2, zou men dit gebruik proberen te verbieden! Evenzo alle ander gebruik van Runen! Men mag blijkbaar niet meer gebruik maken van het eigen historisch erfgoed!?
Het Sibbeteken werd gebruikt om het eigendom te markeren. Niet allen het huis werd gemerkt, maar ook al het vee en werktuigen. Het vee werd in het oor gemerkt, bij gevogelte de zwemvliezen. Dit gebeurde via sneden of brandmerken. Bij gevogelte werd soms ook het bovenste gedeelte van de snavel gemerkt. Soms kreeg het vee merktekens in de horens gebrand. In werktuigen werd het Sibbeteken meestal ingeslagen of gesmeed. Houten kasten en kisten werden voorzien van het Sibbeteken, in latere tijden ook het smeedwerk van het hek als toegang tot het huis.
Kortom: een wijd verspreid Germaans gebruik, met uitsterven bedreigd, maar waard om het te behouden en te bestuderen! Sibbetekens worden al sinds de vijfde eeuw vermeld en zijn gevonden op de Extersteine! Volgens oude wetten in IJsland is men verplicht het Sibbeteken te gebruiken als men dit bezit! Trouw aan de Sibbe, trouw aan het Sibbeteken!