Έλληνες είναι οι πρόγονοι των Αρχαίων Αιγυπτίω&

[wvwvw]

Οι ιδιοι οι Αιγυπτιοι ιερεις (στην αρχαια Αιγυπτο) θεωρουν το γενος των Ελληνων οχι μονο ανωτερο και παλαιοτερο ολων, αλλα και προερχομενο απο τους θεους.

Γράφει ο Διογένης Λαέρτιος: «Αιγύπτιοι μεν γαρ Νείλον γενέσθαι παίδα Ήφαιστον, ον άρξαι φιλοσοφίας, ης τους προεστώτας ιερέας είναι και προφήτας από δε τούτου εις Αλέξανδρον τον Μακεδόνα ετών είναι μυριάδας τέσσαρας και οκτακισχίλια οκτακόσια εξήκοντα τρία, εν οις ηλίου μεν εκλείψεις γενέσθαι τριακοσίας εβδομήκοντα τρεις, σελήνης δε οκτακοσίας τριάκοντα δύο».

Δηλαδή, ο γιος του Νείλου ο Ήφαιστος εισήγαγε τη φιλοσοφία στην Αίγυπτο, και από την εποχή που έζησε μέχρι το πέρασμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου πέρασαν τέσσερις δεκάδες χιλιάδων και οκτακόσιες χιλιάδες και οκτακόσια εξήντα τρία έτη. Δηλαδή 48.863 χρόνια πριν το Μ. Αλέξανδρο και 51.200 χρόνια περίπου πριν από σήμερα. Όποιος έχει αστρονομικές γνώσεις μπορεί να επιβεβαιώσει τον Λαέρτιο, μέσω ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή και κατάλληλου αστρονομικού προγράμματος, ώστε να εξακριβωθεί ο χρόνος που απαιτείται για να γίνουν 373 εκλείψεις (ολικές) Ηλίου και 832 Σελήνης στην Αίγυπτο.

Ο Ήφαιστος, γιος της Ήρας και του Δία, είναι ένας από τους 12 θεούς των αρχαίων Ελλήνων. Ως επιβεβαίωση όλων αυτών έρχεται και ο αρχαίος ιστορικός Μανέθωνας που στα «Αιγυπτιακά» του αναφέρει τον Ήφαιστο ως πρώτο βασιλιά πριν από τον κατακλυσμό της πρώτης δυναστείας των Αιγυπτίων, ο οποίος βασίλευσε 727 και ¾ έτη!

Ο Ηρόδοτος,στο Β' βιβλίο του «Ιστορίας Απόδειξις»,μας πληροφορεί ότι,οι ιερείς των Θηβών της Αιγύπτου, κατά την εκεί επίσκεψή του, του έδειξαν 341 ξύλινα αγάλματα που αναπαράσταιναν διαδοχικά, από πατέρα σε γιό, τους προηγούμενους αρχιερείς μέχρι και πρίν από 11.000 χρόνια, πράγμα που αποδείχνει τη μακρά παράδοση του ιερατείου. Επίσης του ανέφεραν ότι, πρίν από τις 341 αυτές γενιές των ιερέων, οι θεοί ζούσαν μαζί με τους ανθρώπους, αλλά μετά δεν τους επισκέφθηκε πλέον κανένας θεός με ανθρώπινη μορφή. Και «Μανέθωνος Αιγυπτιακά»:«…Θεόν ανθρωποειδέα ουδένα γένεσθαι».

Η ιστορία μας πηγαίνει στην ελληνική Αίγυπτο.Την χώρα που βρίσκεται «υπτίως του Αιγαίου»! Ο Δαναός και ο Αίγυπτος ήσαν αδέλφια. Ο Αίγυπτος θεωρείται ιδρυτής της χώρας και εκπολιτιστής της, όπως και ο γιός του Νείλος! Ο θεός Όσιρις των Αιγυπτίων είναι ο Έλληνας Διόνυσος, αφού και οι δύο κόπτονται και ανασταίνονται![b] Οι Ολύμπιοι θεοί έδειξαν τον δρόμο της Γνώσης. Οι Έλληνες έκτισαν κυριολεκτικά την Αίγυπτο, αφού όλες οι πόλεις έχουν ελληνικά ονόματα. Η πόλη Σαίδ αν διαβαστεί ανάποδα σχηματίζει τη λέξη Δίας! Τα ιερογλυφικά των Αιγυπτίων είναι πρωτοελληνικά και οι τοιχογραφίες δείχνουν Μινωίτες ηγεμόνες που κυβερνούσαν που τους διαδέχτηκαν στη συνέχεια πολλοί λιγότεροι Αιγύπτιοι βασιλείς. Από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου και μετά ο Ελληνισμός στην Αίγυπτο άνθισε ξανά με τελευταία Ελληνίδα βασίλισσα την Κλεοπάτρα. Ιστορική δε, η επίσκεψη του Μ. Αλεξάνδρου στο μαντείο του Άμμωνα Ρα (Άμμων Διός) στην έρημο της Σίουα, όπου γράφει στην μητέρα του την Ολυμπιάδα,την ιέρεια των Καβείρων - και λέει«δεν μπορώ να σου πω τι μου είπαν, είναι κάτι πολύ σημαντικό που θα σου το πω από κοντά όταν θα έρθω».

Η Αιγυπτος στην ουσια ηταν τμημα του Ελληνικου χωρου απο εποχες παναρχαιες, οταν δεν ειχαν εμφανιστει ακομη ανθρωποι στην Αιγυπτο και οι μονοι κατοικοι ηταν οι προ'ι'στορικοι Ελληνες. Οι κατοικοι της Ελλαδος, αναγκασμενοι απο τη φυση τους απο χιλιετιων, λογω της αυξησεως του πληθυσμου τον οποιο το εδαφος αυτης δεν ηταν ικανο να θρεψει, ειχαν κανει πολλες αποικιες στα νησια και τις ακτες της Μεσογειου. Η σημερινη Αιγυπτος κατοικειτο και κατειχετο απο τους προ'ι'στορικους Ελληνες αποικους προ της εμφανισεως των παλαιων Αιγυπτιων, δηλαδη πριν το 6.000 ή 4.000 π.Χ. Οι παλαιοι Αιγυπτιοι ηταν επιδρομεις απο τη Νουβια και μεσω μακρων αγωνων, κατορθωσαν να εκδιωξουν ή να υποταξουν τους παλαιους εκεινους Ελληνες, οι οποιοι κατειχαν την περιοχη που σημερα ονομαζεται Αιγυπτος. Η "Αιγυπτιακη σοφια" ηταν στην ουσια καταλοιπα των γνωσεων που οι εισβολεις αντεγραψαν απο τους εκδιωκομενους Ελληνες.

Στα Αιγυπτιακα ιερα υπηρχαν παναρχαια αρχεια ενος καταγεγραμμενου προκατακλυσμιαιου πολιτισμου στηνΑιγυπτο. Το πιο εκπληκτικο γεγονος ομως ειναι, οτι σ΄αυτους τους καταλογους της προκατακλυσμιαιας δυναστειας στην Αιγυπτο τα μισα ονοματα ανηκουν σε πασιγνωστα προσωπα της Ελληνικης Προ'ι'στοριας.Ειναι λοιπον δικαιολογημενη η αποψη οτι απο την Ελλαδα μεταφερθηκε στη Αιγυπτο και ακμασε ο Ελληνικος προκατακλυσμιαιος πολιτισμος.

Οι ιδιοι οι Αιγυπτιοι ιερεις (στην αρχαια Αιγυπτο) θεωρουν το γενος των Ελληνων οχι μονο ανωτερο και παλαιοτερο ολων, αλλα και προερχομενο απο τους θεους. Συμφωνα με τα γραπτα αρχεια των Αιγυπτιακων ιερατειων, επιβεβαιωνεται η ταυτιση της Ισιδας με τη θεα Αθηνα, καθως και η ελληνικοτητα των ριζων του Αιγυπτιακου πολιτισμου. Οι Αιγυπτιοι οφειλουν και την ονομασια τους αλλα και την αποκαλυψη των μυστηριων σε δυναστεια Ελληνων βασιλιαδων, η οποια διεθετε ριζες θε'ι'κες και διδαξε στους λαους, τους θεους να σεβονται και θυσιες να προσφερουν. Να σημειωθει οτι η πνευματικη ηγεσια της Αιγυπτου ετρεφε ευγνωμοσυνη προς τους Ελληνες ιδρυτες του κρατους τους.

Οι Ιερεις της Αιγυπτου διδασκαν βασιζομενοι στα εδαφια που προερχοταν απο την 'Βιβλο των Νεκρων'. Οσον αφορα την προέλευσή της οι Αιγυπτιοι πιστευαν οτι γραφτηκε μεσω του δακτυλου του Θεου Θωθ, του οποιου το προσωπο ταυτιζεται με τον Ερμη, 9.000 ετη προ Χριστου, για τον οποίο ΕΡΜΗ ΤΡΙΣΜΕΓΙΣΤΟ θα πούμε ολίγα πλην σαφή.

Η κυριότερη πηγή μελέτης της Αιγυπτιακής πίστης και σκέψης, για το σύγχρονο ερευνητή είναι χωρίς αμφιβολία "Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος". Λέγεται ότι τα γραπτά αυτά τα είχε υπαγορεύσει ο ίδιος ο Θώθ. Μία ερμηνεία της προσωνυμίας "Ερμής ο Τρισμέγιστος" είναι η σπουδαιότητα του αριθμού τρία, στην αριθμολογία. Ένα μεγάλο μέρος της Τρισμέγιστης φιλολογίας έχει παρθεί από αρχαία Ελληνικά κείμενα και αργότερα δέχθηκε επιδράσεις που ήταν τρεις, η Ελληνική, η Εβραϊκή και η Αιγυπτιακή. Η Ιουδαϊκή επίδραση ήταν η θεραπευτική που θεωρείται πιο πολύ Ελληνική παρά Εβραϊκή. Πάντως όλες οι μελέτες που έγιναν με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο καταλήγουν στο ότι ο Ερμής είναι ο Θωθ που η Ελληνική μυθολογία τον αναφέρει σαν "Κύριο της Σοφίας και Δάσκαλο του ανθρωπίνου γένους". Ο Τρισμέγιστος ή Θωθ μας διδάσκει το μέτρο, τον αριθμό και την τάξη του Σύμπαντος. Η σύζυγός του ήταν η NEHEMAUT που στους Αιγυπτίους ήταν γνωστή με το όνομα MEAT.Σαν σύμβολο ο Θωθ είχε ένα φτερό. Σύμφωνα με τον Ερμή τον Τρισμέγιστο υπήρχαν στα αιγυπτιακά μυστήρια, τρεις βαθμίδες.α) Οι θνητοί. Εκείνοι που είχαν ήδη διδαχθεί αλλά δεν είχαν αποκτήσει ακόμη την εσωτερική ενόραση.β) Οι ευφυείς. Εκείνοι που η ενόραση τους βοήθησε να εναρμονιστούν με μορφές άλλης ζωής μέσα στο σύμπαν.γ) Τα πλάσματα του φωτός. Αυτοί που είχαν γίνει ένα με το φως.

Η φημισμένη ibis του Θωθ βρίσκεται συχνά κάτω από εξονυχιστική αστρολογική έρευνα όσον αφορά το ζώδιο το οποίο αντιπροσωπεύει. Καθώς ήταν γνωστός σαν "κύκλος των ζώων" κανείς δε θα μπορούσε να ισχυρισθεί ότι τα ανθρώπινα σύμβολα που βλέπομε σήμερα, π.χ. οι Δίδυμοι, η Παρθένος, ο Υδροχόος απεικονίζονταν πάντα με αυτόν τον τρόπο. Ο Θωθ, σαν θεϊκός δάσκαλος έχει εκ φύσεως πολλά κοινά σημεία με την Παρθένο. Και ο Υδροχόος όμως, ταιριάζει στη φύση του αν υπολογίσει κάποιος τα "νερά της γνώσης" που ρίχνει στους ανθρώπους. Ένα ακόμη ζώδιο που θα μπορούσε να τον αντιπροσωπεύει, είναι το ζώδιο του Ζυγού που υποδηλώνει την αμερόληπτη κρίση. Στη γνωστική φιλολογία ο Θωθ είναι ο καθοδηγητής της Ίσιδος και του Όσιρη.Συγκαταλέγεται, ανάμεσα στους ιερούς "οκτώ", τέσσερα ζευγάρια θεοτήτων που το καθένα από αυτά είναι συζυγία δύο δυνάμεων, αρσενικών-θηλυκών, θετικών-αρνητικών, ενεργητικών-παθητικών.

Στο ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΠΝΟΗΣ, ο Θωθ αναφέρεται σαν "κύριος της αναπνοής του φυσικού σώματος". Έτσι με αυτόν τον τρόπο γίνεται φανερή η σύνδεσή του με τη μάτρα γιόγκα. Ο Θωθ, στις απεικονίσεις ακολουθείται από τον Ανούμπις ο οποίος του ανοίγει ασφαλή δρόμο διαμέσου του κάτω κόσμου.Η ιερή φύση του Θωθ\ Ερμή επιβεβαιώνεται σε πολλές προσευχές στον Τρισμέγιστο. " Εμφανίσου σε μένα, ω Κύριε, εσύ που έχεις εξουσία και δύναμη στη Φωτιά που ο θρόνος σου βρίσκεται στους επτά πόλους.

Έλα εσύ που φοράς χρυσή κορώνα και στο χέρι σου βαστάς ραβδί που καθοδηγεί τους Θεούς".Το ραβδί της δύναμης που καθοδηγεί τους Θεούς, σημαίνει επίσης και τις επτά ακτίνες του Ήλιου. Η ελληνική επίδραση εδώ είναι φανερή, αλλά δε θα έπρεπε να επηρεάζει την αποτελεσματικότητα του αιγυπτιακού μαγικού συστήματος που διδάσκεται σε αυτά τα έργα. Η καθαρή σκέψη της ελληνικής λογικής βοήθησε να απομακρυνθούν τα ξένα σώματα που μετά από χρόνια είχαν συσσωρευτεί στο αιγυπτιακό σύστημα.
Η καταγραφη των γενεων των θεων και ημιθεων, που εδρασαν στην Αιγυπτο, μας δειχνει οτι τα περισσοτερα ονοματα -αν οχι ολα- ειναι ελληνικα (π.χ. Οσιρις, Τυφων, Ισις κλπ.)

Ο Οσιρις εχει το όνομά του συνθετο απο τις λεξεις οσιος και ιερος (ΟΣ-ΙΡΙΣ), δηλαδα ασπιλος, αμολυντος και καθαρος απο καθε επιδεχομενη καταστροφη και θανατο. Λεγεται οτι ο Οσιρις ειναι ο θεος Διονυσος.
Ο 'Ωρος ειναι ο θεος Απολλων.

Υπαρχει μια αναφορα στους Σολυμιτες (κανεις μεχρι σημερα δεν αμφισβητησε την Ελληνικότητά τους), απο τους οποιους οι Αμμώς (άμωμος=ημετερος,ομογενης) ζητησαν βοηθεια ως ομογενεις, οταν η αρχουσα ταξη των Αιγυπτιων, φοβουμενη καποια στιγμη μηπως χασει την εξουσια, στραφηκε εναντιον τους. Πρεπει να θυμηθουμε οτι ο αρχαιοτερος θεος των Αιγυπτιων ονομαζεται Αμμων. Το ιερο του 'Αμμωνος Διός, βρισκοταν στην ερημο, στα συνορα με τη Λιβυη, ηταν δηλαδη το ιερο ενος 'ημετερου' Διός, οπως ακριβως και σημερα οι Ελληνες παιρνουν μαζι τους τις τοπικες λατρειες τους, π.χ. Παναγια Σουμελα κλπ.

Κατα τη μυθολογια-ιστορια ο Έπαφος (Άπις), βασιλιας του Αργους, οταν αναγκασθηκε να το αγκαταλειψει, κατεφυγε στην Αιγυπτο, οπου εγκατεστησε και αποικια. Μετα το θάνατό του ο Απις θεοποιηθηκε απο τους Αιγυπτιους και κατεταγει μεταξυ των μεγαλυτερων θεων του Αιγυπτιακου πανθεου.

Η Ιώ στην Αιγυπτο ονομαστηκε Ισις και θεοποιηθηκε και αυτη. Για αλλους η Ισις ταυτιζεται με την Αθηνα (ο οφις της Αθηνας μετατρεπεται στο γνωστο συμβολο των Φαραω, την κομπρα). Η διαφορα αυτη για την προελευση της Ισιδας, δεν μειωνει ουτε κατ΄ελαχιστο την ουσια, η οποια ειναι οτι η θεα Ισιδα εχει Ελληνικη προελευση.

Βλεπουμε λοιπον οτι ΟΙ ΘΕΟΙ ΤΟΥ ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΟΥ ΠΑΝΘΕΟΥ, ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Θεοι της ελληνικης μυθολογιας-ιστοριας κυβερνησαν την Αιγυπτο πριν τους Φαραω. Επισης οι περισσοτερες αρχαιες -εαν οχι ολες- πολεις της Αιγυπτου καθως και το ονομα αυτων ειναι ελληνικες και κυριως θεων.
Το δωδεκαθεο αναγεται στους πρωτους κατοικους της Ελληνικης γης.

Η Μεγαλη Βρεττανικη Εγκυκλοπαιδεια των Εθνων, η οποια παλαιοτερα εφερε και εμφανιζε τους Ασσυροβαβυλωνιους και τους Αιγυπτιους ως αρχαιοτερους απο τους Ελληνες, ηδη απο τη νεα έκδοσή της το 1974 στο αρθρο (Ευρωπη) αναφερει ως αρχαιοτερο λαο στο χωρο της Μεσογειου, τους κατοικους της Ηπειρωτικης Ελλαδας και του Αιγαιου.!!!...Αξίζει να αναφέρω μερικά ακόμα στοιχεία για την Αίγυπτο και τη σχέση που μπορεί να έχει με την Ελλάδα. Εννοιολογικά η λέξη Αίγυπτος είναι σύνθετη και αναλύεται ως εξής: Αιγηίς + ύπτιος, που όπως αναφέρει ο Γ. Α. Ράπτης «εκφράζει νοηματικά την γεωλογική της υπόσταση, αφού μοιάζει να είναι ύπτιο Αιγαίο ως προέκταση της βυθισμένης Αιγηίδας στην Αφρικανική Ήπειρο, απομεινάρια της οποίας είναι η τεράστια έρημος με την άμμο και τα κοχύλια της, που βρίσκονται ακόμη και σε ορεινά μέρη, όπως καταγράφει ο Πλούταρχος στο έργο "Ίσις και Όσιρις"». Επίσης, αναφέρει παρακάτω ονόματα πόλεων της ευρύτερης περιοχής της Αιγύπτου που είναι ελληνικά, όπως Εκατόμπυλη Θήβα, η Ηλιούπολη, Απολλωνόπολη, Ερμούπολη, Ηρακλεόπολη, Πανόπολη κλπ.

Κουραστικές ίσως, πλην σαφείς οι πληροφορίες που βρήκα κι εγώ στο διαδίκτυο, από αξιόλογες προσεγγίσεις φίλων ερευνητών.Τείνω να συμπεράνω και να καταλήξω στα εξής, παραθέτοντας ένα ΧΑΡΤΗ με ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΝΟΜΑΤΑ της Αρχαίας ΑΙΓΥΠΤΟΥ, ως το πρώτο ακλόνητο και εμφανές στοιχείο, αυτής της ΣΥΝΔΕΣΗΣ.

Η έρευνα δεν σταματά εδώ ασφαλώς. Ούτε καν η εισαγωγή της δεν είναι. Για όσους εξελιγμένους νόες εντρύφησαν και ζήτησαν τα ΅πιο πέρα΅και πιο πίσω στις χιλιετηρίδες, θα επανέλθω. προς το παρόν θα αρκεστώ σε τούτα:

Στα χώματα αυτά έζησαν οι Πατέρες των Πατέρων μας, οι ΔΡΑΒΙΔΕΣ που με την πάροδο των χιλιετιών ονομάστηκαν ΠΕΛΑΣΓΟΙ και κατόπιν παρουσιάστκαν με το σημερινό όνομα ΕΛΛΗΝΕΣ. Στην αρχαία Αίγυπτο πριν την εμφάνιση των Φαραώ, ζούσαν οι ΔΡΑΒΙΔΕΣ για χιλιετίες, με ανεπτυγμένο πολιτισμό και Νου. Γνώστες του τοπικού κατακλυσμού παρέδωσαν όλες τις γνώσεις τους συνοπτικά στις ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ που διεσώθησαν της δυνάμεως των Υδάτων κατά το κέλευσμα του κώδικα Δ της ελληνικής λέξης ΥΔΩΡ. http://www.youtube.com/watch?v=aN0wGmGFMiM

Το Δ, σχηματική αναπαράσταση σύγχρονου φράγματος και Πυραμίδος ( πεπλατυσμένη βάση, αιχμηρή κορυφή), διεφύλαξε ανέγκιχτα ΟΛΑ τα ΜΥΣΤΙΚΑ και τις ΑΝΩΤΕΡΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ των ΔΡΑΒΙΔΩΝ. Τα μυστικά αυτά από την αρχαιότερη Πυραμίδα της Ζακάρα,έμαθε ο ΜΩΥΣΗΣ, ο ΟΡΦΕΑΣ, ο ΣΟΛΩΝ, ο ΠΛΑΤΩΝ, ο ΑΡΧΙΜΗΔΗΣ, ακόμη και ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, σύμφωνα με τους υπαινιγμούς του ΘΩΤ, του Μέγιστου Αρχιερέα...

ΕΛΛΗΝΕΣ, ΕΤΕΟΚΡΗΤΕΣ,ΠΕΛΑΣΓΟΙ, ΔΡΑΒΙΔΟΠΕΛΑΣΓΟΙ,ΔΡΑΒΙΔΕΣ η πορεία προς τα πίσω. Πόσο πίσω; όταν η μάχη των ΔΡΑΒΙΔΩΝ καταπόντησε τους ΑΤΛΑΝΤΕΣ κι αυτοί καταπόντισαν τη ΜΕΣΟ ΓΑΙΑ, κάνοντας νησιά της ψηλότερες κορυφές της...

Χιλιάδες χρόνια πέρασαν και περνούν. Τα σκούρα μας μαλλιά, τα φωτισμένα καστανά μας μάτια, η ωραιότατη κατατομή του προσώπου μας, είναι Πελασγική. Ότι νέο και λευκό στοιχείο αφομοιώθηκε περίτεχνα και προβλέψιμα.Οι μυστικιστικές τάσεις της Φυλής μας που παρουσιάζονται σε κάθε ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ σήμερα,οι εσωτερικές Δονήσεις, οι φιλότιμοι, οι βαθειά θρησκευόμενοι,οι μεταφυσικοί,οι φιλάνθρωποι, οι Φιλόπατροι,οι ενθουσιώδεις και άκακοι ΕΛΛΗΝΕΣ, είναι ΓΝΗΣΙΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ, του Δραβιδοπελασικού ΑΙΜΑΤΟΣ και γονιδίου που μεταβιβάζεται και αεί κληρονομείται δια μέσω των ΑΙΩΝΩΝ, άσχετα με την αλλαγή των ανθρωποονομάτων.

Η έντεχνα και τεχνολογικά καλυμμένη μαγνητική ΚΑΛΥΠΤΡΑ της Ενδοχώρας των Δραβίδων Ελλήνων ηχεί και παλμοδονεί μέχρι και ΣΗΜΕΡΑ τους εξελιγμένους νόες. Είναι τα πλέον αγαθά ΟΝΤΑ και τέκνα που γέννησε η ΓΑΙΑ.

Αυτούς σήμερα τιμώ, κατά τον ζώντα Διδάσκαλό μου +ΝΙΚΟΛΑΟ ΜΑΡΓΙΩΡΗ (Δραβίδες, οι πρόγονοι των Ελλήνων).Παραδίδω στην κρίση σας αυτές μου τις σκέψες, με την ελπίδα να πρόσθεσα, έστω κάτι μικρό στις γνώσεις και τους προβληματισμούς σας. Στην ουσία σας έκαμα κοινωνούς της δικής μου σκέψης, έτσι όπως τη μοιράστηκα φωναχτά με τη δική σας συναίνεση και παρουσία. Απλά μοιράστηκα, έτσι όπως κάνω πάντα.
Με δεδομένη την Εκτίμηση και την Αγάπη μου!

Δημήτριος Μαντές
Φιλόσοφος, Συγγραφέας, Ερευνητής

[wvwvw]

Ο Ωκεανολόγος κ. Ρόμπερτ Μπάλαρντ, που ανακάλυψε μεταξύ άλλων το ναυάγιο του Τιτανικού, εντόπισε στον βυθό της Μαύρης Θάλασσας αρχαία ακτογραμμή σε βάθος 150 μέτρων και εξηγεί: «Πριν από 12.000 χρόνια, οι παγετώνες άρχισαν να υποχωρούν και να λιώνουν σταδιακά. Κατόπιν, πριν από 7.600 χρόνια, τα νερά της Μεσογείου υψώθηκαν, διέσπασαν ένα φυσικό φράγμα στον Βόσπορο και εισέβαλαν στην Μαύρη Θάλασσα, η οποία ήταν λίμνη. Προκλήθηκαν καταστροφικές πλημμύρες και πολλοί άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά 130 μέτρα κάτω από την επιφάνεια». Ένα άλλο μέλος της ομάδας των εξερευνητών, ο κ. Ντέιβιντ Μίντελ, επίσης δήλωσε: «Δεν γνωρίζω αν αυτός ο κατακλυσμός ήταν ή όχι του Νώε, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι υπήρξε κατακλυσμός».

Στο βιβλίο του κ. Παν. Μαρίνη «Ο Προκατακλυσμιαίος Πολιτισμός», δίδονται όλες οι αποδείξεις για τον Μεγάλο Κατακλυσμό την τρομερή εκείνη καταστροφή που σάρωσε όλη την Γη με γιγαντιαία κύματα, που δικαιολογείται μόνον από πτώση μεγάλου ουρανίου σώματος (στον Ειρηνικό κατά τα φαινόμενα Ωκεανό). Άλλαξε τότε θέση ο άξων της Γης και υπήρξαν ανυψώσεις και καταβυθίσεις μεγάλων τμημάτων ξηράς. Ο Οικουμενικός Ελληνικός Πολιτισμός της Χρυσής εκείνης Εποχής ανεσχέθη και η ανθρωπότης επέστρεψε εξ αρχής στην Λίθινη Εποχή.

Τα Αρχαία μας Κείμενα όμως αναφέρουν και αυτόν αλλά και επόμενους κατακλυσμούς και καταστροφές, που δεν γνωρίζει δυστυχώς ο πολύς κόσμος - ούτε καν εμείς οι Έλληνες δεν διδασκόμεθα στα σχολεία μας - πλην όλοι μαθαίνουμε αυτόν του Νώε στο Αραράτ.

Αρχαία μας Κείμενα όμως αναφέρουν και αυτόν αλλά και επόμενους κατακλυσμούς και καταστροφές, που δεν γνωρίζει δυστυχώς ο πολύς κόσμος - ούτε καν εμείς οι Έλληνες δεν διδασκόμεθα στα σχολεία μας - πλην όλοι μαθαίνουμε αυτόν του Νώε στο Αραράτ.

Μας διασώζει λοιπόν ο Πλάτων: «πολλών ουν γεγονότων και μεγάλων κατακλυσμών εν τοις ενακισχιλίοις έτεσι» (Κριτίας 111 α), και μας φανερώνει τον καταποντισμό της Ατλαντίδος (και όχι μόνο) που έγινε ξαφνικά μέσα σε μια μέρα: «σεισμών εξαισίων και κατακλυσμών γενομένων, μιας ημέρας και νυκτός χαλεπής επελθούσης, το τε παρ' υμίν μάχιμον (ο δικός μας στρατός) παν αθρόον έδυ κατά γης (καταποντίστηκε), η τε Ατλαντίς νήσος ωσαύτως κατά θαλάττης δύσα ηφανίσθη (και η Ατλαντίς βυθίστηκε στην θάλασσα)» (Τίμαιος 25 δ).

Τότε στην Θεσσαλία (= θέσις αλός, δηλαδή θαλάσσης, που λόγω της γεωλογικής αναστατώσεως - άνοιγμα του στενού των Τεμπών - χύθηκε στην θάλασσα), βασίλευε ο Δευκαλίων (= δεύω + αλς, βρέχει θάλασσα), ο οποίος «τεκτηνάμενος λάρνακα, και τα επιτήδεια ενθέμενος, εις ταύτην μετά Πύρρας εισέβη ...;.Τότε δε και τα κατά Θεσσαλίαν όρη διέστη ...;.Δευκαλίων δε εν τη λάρνακι δια της θαλάσσης φερόμενος ημέρας εννέα και νύκτας ίσας, τω Παρνασώ προσίσχει» (Απολλόδωρος, Α VII 2). Δηλαδή ο Δευκαλίων έφτιαξε Κιβωτό, έβαλε μέσα προμήθειες και μαζί με την Πύρρα την γυναίκα του, μετά από εννέα μερόνυχτα πλεύσεως προσάραξε στον Παρνασό (= παρά νήσον).

Ο υψηλός Πολιτισμός εκείνης της εποχής και η συνακόλουθη ανάπτυξη της Αστρονομίας, επέτρεψε στους ανθρώπους να γνωρίζουν δεκάδες χρόνια πριν από την καταστροφή, τι περίπου θα συνέβαινε. Περίμεναν δηλαδή την ενδεχόμενη πτώση στην Γη κάποιου ουρανίου σώματος που από καιρό παρακολουθούσαν. Έτσι προετοίμασαν μια πιθανή διάσωσή τους (όπως ο Δευκαλίων) αλλά και επεχείρησαν την καταγραφή των Γνώσεών τους επί γιγαντιαίου οικοδομήματος, που έμελλε πράγματι να διασωθεί: Η μεγάλη Πυραμίδα (το συγκρότημα των τριών και η Σφίγγα) στην Αίγυπτο, είναι έργο ενός βασιλέως της προκατακλυσμιαίας δυναστείας των Ελλήνων «θεών» και «ημιθέων» (τους αναφέρει ο Μανέθων στα Αιγυπτιακά).

Στην διδακτορική του διατριβή, ο Έλλην αστρονόμος Κων/νος Χασάπης (βλέπε «τα Ορφικά» του Ιωάννη Πασσά), αποκαλύπτει για πρώτη φορά παγκοσμίως τις αστρονομικές γνώσεις των Ορφικών περί: σφαιρικής Γης και άξονος περιστροφής της, Ηλιοκεντρικού συστήματος, ακριβούς μετρήσεως της διαρκείας των τεσσάρων Εποχών και του Έτους, της διακρίσεως Αστέρων και Πλανητών, του Ζωδιακού κ.α.π.

Τα διασωθέντα Ορφικά κείμενα, γνήσια δημιουργήματα του Ελληνικού Πνεύματος, αναφέρουν πολλά ουράνια φαινόμενα, τα οποία επιτρέπουν την εφαρμογή της αστρονομικής μεθόδου χρονολογήσεως (που αγνοούν οι φιλόλογοι και οι αρχαιολόγοι). Η εξίσωση π.χ. που προκύπτει από τα αστρονομικά δεδομένα του στίχου 21 του Ύμνου του Απόλλωνος, όπου γίνεται λόγος για ισότητα των εποχών Χειμώνος και Θέρους, «μίξας χειμώνος θέρεός τ' ίσον αμφοτέροισιν»

Καταλήγει στο τέλος της μελέτης του ο Κ. Χασάπης, λέγων ότι: «απεβλέψαμε να δείξωμε τον αληθή πνευματικό πολιτισμό των μακρυνών Ελλήνων προγόνων μας και να αποκαταστήσωμε τούτους εις την πατρίδα τους την Ελλάδα, από την οποίαν επ' αρκετόν τους εξετόπισαν οι δήθεν «Προέλληνες» του παρελθόντος που εφευρέθησαν από τους ξένους συγγραφείς»!

[wvwvw]

Ηρόδοτος επίσης αναφέρει, ότι 11.340 χρόνια πριν απ' αυτόν κυβερνούσαν την Αίγυπτο οι «θεοί» : «Αιγύπτιοί τε και ιρέες έλεγον, αποδεικνύντες από του πρώτου βασιλέως τον τελευταίο βασιλεύσαντα ...;. Ούτω εν μυρίοισί τε έτεσι και χιλίοισι και τριηκοσίοισί τε και τεσσαράκοντα έλεγον θεόν ανθρωποειδέα ουδένα γενέσθαι» (Β΄,142), δηλαδή από τότε κανένας θεός δεν πήρε ανθρώπινη μορφή.

Τα Ονόματα της Ελληνικής Γλώσσης διασώζουν πληροφορίες του Πολιτισμού μας πριν και μετά από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνος. Από μονοσύλλαβες και δισύλλαβες πρωτολέξεις και με την βοήθεια των Συλλαβικών (προαλφαβητικών) Γραφών μας και της Ετυμολογίας, προβαίνουμε στην εξής μελέτη:

ΔΑ είναι η αρχαιότερη Ελληνική λέξη για την Γη. Είναι η Μεγάλη Θεά που λατρεύεται απ' όλους. Αργότερα προσωποποιείται και λαμβάνει πολλές μορφές. Με το Δ (δέλτα) δηλώνει την θεία αυτής ιδιότητα, την κίνηση (θέω=τρέχω, κινούμαι ταχέως, εξ ού θεός). Με το Γ (γάμμα) εκφράζει απλώς το φυσικό μέγεθος ΓΑ (Γη).

Ο ΔΕΥΣ γεννημένος στην Κρήτη, έδωσε όνομα στον Θεό όλων των Ευρωπαίων. DEUS λέγουν τον Θεό οι Γερμανοί, DEU οι Γάλλοι, DIOS οι Ισπανοί, DIO οι Ιταλοί. Με την ανάπτυξη της Ελληνικής Θεολογίας (Ορφεύς) το όνομα του Θεού έγινε ΖΕΥΣ (γενική του Ζηνός) και δηλώνει την Ζωή. Η Ορφική Θεολογία, τα Ελευσίνια Μυστήρια, η Πλατωνική Φιλοσοφία και η Ορθοδοξία (πέραν από δογματισμούς) οδεύουν πάνω στην Ελληνική γραμμή περί Θεού (Εγώ ειμί η Ζωή).

Τα ψιλά, μέσα και δασέα σύμφωνα, στο Συλλαβικό σύστημα Γραφής, για μεν τα ουρανικά (κ,γ,χ) και τα χειλικά (π,β,φ) δηλώνονται με το ίδιο γράμμα, για δε τα οδοντικά (τ,δ,θ) οι συλλαβές που αρχίζουν από Δ έχουν ιδιαίτερο σύμβολο, ίσως διότι συμμετέχουν στην αναγραφή των θείων όντων (Δα, Δε-ύς, Δι-ός).

Η συλλαβή ΔΑ συμβολίζεται με το γράμμα ^ εστραμμένο κατά 90° δεξιόστροφα. Ενώ η συλλαβή ΓΑ συμβολίζεται με το γράμμα Ε που δείχνει την Γήινη σφαίρα με άξονα και ισημερινό, το οποίον αργότερα στο Αλφαβητικό σύστημα Γραφής ονομάσθηκε Θέ-τα (θήτα) εκ του θέ-ειν. Σημειωτέον ότι το Η (ήτα) τέθηκε εκ των υστέρων ως φωνήεν (στα περισσότερα Αλφάβητα - π.χ. Αττικόν - συμβόλιζε το δασύ πνεύμα - hέτα), για να εκφράσει το μακρόν Α και το μακρόν Ε, ενώ στο Ιωνικόν Αλφάβητο εξ αρχής υπήρχε το Η ως φωνήεν καθώς και το Ω ως μακρόν Ο.

Όταν η ΔΑ διακρίνεται σε γένη, προκύπτει η Δα-jα>Γα-jα>Γαία και Αία, που ως θηλυκά ονόματα της Γης τα τελευταία είναι γνωστά από τα Ομηρικά έπη και τους Ορφικούς Ύμνους. Ως αρσενικό όνομα προκύπτει ο Δα-ο>Δάων>Δών, που είναι δεύτερο συνθετικό της λέξεως Ποσειδών<Ποσειδάων<Πο-σε-δα-ο με συλλαβική γραφή. Είναι ο θεός αρχικώς του ποσίμου ύδατος, των πηγών της Γης και αργότερα των θαλασσών. Αναγράφεται και ως Ποτιδάων ή Ποτιδάν.

Το πρώτο συνθετικό του Ποσειδώνος, η ρίζα Ποτι- Ποσε- , από τα πόσις, ποτόν, ποταμός, υπάρχει στην λέξη Πότνια<Πο-τι-νι-jα με συλλαβική γραφή, ως επίθετο θηλυκής θεότητας. Περαιτέρω έχουμε παραγόμενο τον Πότιν (ως κύριον και σύζυγο), τον Δεσπότη και την Δέσποινα (ως τίτλο τιμής για αγίους ανθρώπους). Όπως η Παναγία προσφωνείται Δέσποινα, υπάρχει η Α-θα-να Πο-τι-νι-jα = Αθάνα Πότνια = Αθηνά Δέσποινα, από το απώτατο παρελθόν.

Η Δάειρα, είναι η πρώτη Ελευσίνια γυναίκα, κόρη του Τιτάνος Ωκεανού και σύζυγος του Ερμού, η μητέρα του Ελευσίνος. «Ελευσίνα δε ήρωα, αφ' ού την πόλιν ονομάζουσιν, οι μεν Ερμού παίδα είναι και Δαείρας Ωκεανού θυγατρός λέγουσι ...;» (Παυσανίου Αττικά 38,7). Το όνομά της ετυμολογείται από την ίδια την λέξη για την Γη. Είναι όμως συγκλονιστικό ότι Δά-ειρα = Δα + ερα, όπου Δα είναι το όνομα της Γης ως θεάς και έρα το «σώμα» της. Το πανάρχαιο αυτό Όνομα-αριστούργημα της Ελληνικής Γλώσσης - ΔΑΕΙΡΑ - υπάρχει αναγεγραμμένο με συλλαβική-γραμμική γραφή επί του ετεροστόμου Αμφορέως της Ελευσίνος. Ο εν λόγω αμφορεύς ανατίθεται στην Δα, την θεά Γη, γιατί η επιγραφή στην πρώτη σειρά αναφέρει: ΔΑ ΤΙΘΩ. Την Δάειρα ελάτρευσαν οι Ελευσίνιοι, ως αγία πρόγονό τους, μητέρα του οικιστού της πόλεως, του ήρωος Ελευσίνος. Στο πρόσωπό της βέβαια λάτρευαν την ίδια την Μεγάλη Μητέρα. Το διαλαλούν στην επιγραφή του αμφορέως, που θαμμένος επέζησε μετά την εγκαθίδρυση της νέας Ολυμπιακής λατρείας (της Δήμητρας του Κελεού που ήλθε από τον Όλυμπο), η οποία αντικατέστησε την παλαιά της Δαείρας!

Άλλοι μάλιστα λέγουν ότι ο Ελευσίς είναι υιός του Ωγύγου, που έκτισε την πόλη μετά τον Κατακλυσμό του Ωγύγου, « ...;τοις δ' έστι πεποιημένα Ώγυγον είναι πατέρα Ελευσίνι» (Παυσανίου Αττικά 38,7). Φαίνεται ότι λόγω της απώτατης αρχαιότητος των εποχών αυτών συγχέονται, από τους μεταγενεστέρους Κλασικούς συγγραφείς που καταγράφουν τις Παραδόσεις μας, η Ελευσίς της Αττικής και η Ελευσίς της Βοιωτίας. Γράφει ο Αθανάσιος Σταγειρίτης, διευθυντής της Βιβλιοθήκης της Βιέννης στα χρόνια του Ελληνικού Διαφωτισμού (το 1818, λίγο πριν την Εθνεγερσία) στο έργον του Ωγυγία ή Αρχαιολογία : «Ο Ώγυγος και Ωγύγης λεγόμενος, νομίζεται ο πρώτος αυτόχθων βασιλεύς της Αττικής και αρχαιότατος αυτής οικιστής. Οι μεν ουν Αττικοί έλεγον αυτόν Υιόν της Γης, οίον αυτόχθονα εξ αγνώστων γονέων. Άλλοι δε του Ποσειδώνος ...;. Εβασίλευε δε άμα εν τη Αττική και εν τη Βοιωτία, και απ' αυτού ωνομάσθησαν αι Ωγύγιαι πύλαι των Θηβών ...;. Βασιλεύοντος τοίνυν του Ωγύγου, συνέβη ο πρώτος κατακλυσμός εις την Ελλάδα, του Ωγύγου καλούμενος και έπνιξε την Αττικήν. Οι δε εγκάτοικοι άλλοι μεν επνίγησαν, άλλοι δε έφυγον ...;.

Είχε δε γυναίκα ο Ώγυγος την Θήβην, θυγατέρα του Διός, και εγέννησεν εξ αυτής τον Ελευσίνα και τας Πραξιδίκας ως είρηται ...;. Ο μεν ουν Ελευσίν έκτισε την Ελευσίνα και έμεινεν εκεί μετά τον κατακλυσμόν. Άλλοι δε λέγουσι τούτον υιόν του Ερμού και της Δαείρας του Ωκεανού. Ήτον όμως και άλλη κωμόπολις, Ελευσίνα, και άλλη Αθήναι καλουμένη εν τη Βοιωτία πλησίον της Κωπαΐδος λίμνης, τας οποίας έπνιξε η λίμνη αύτη επί Κέκροπος πλημμυρίσασα. Τινές δε είπον τον Τριπτόλεμον υιόν του Ελευσίνος» (Ωγυγία, Δ΄τόμος, σελ.221).

Το βέβαιον είναι ότι η Δάειρα ελατρεύετο στην Ελευσίνα πριν από την Δήμητρα. Η εποχή της Δαείρας ανάγεται στον Δευκαλίωνα. Τότε έζησε ο Κέκροψ και ο Κραναός στην Αττική. Την απώτατη εκείνη περίοδο λατρευτικοί τόποι ήσαν τα σπήλαια. Το πρώτο αξιοθέατο που αντικρίζει ο επισκέπτης του Ιερού της Ελευσίνας, είναι το σπήλαιον που βρίσκεται στους πρόποδες του βραχώδους λόφου, στα βορειοανατολικά, και το παρατηρούμε από την Ιερά Οδό. Ο λόφος όλος απεκλήθη αργότερα «Αγέλαστος Πέτρα», δια την θλίψη της καθημένης επ' αυτού θεάς Δήμητρας.

Το Σπήλαιον της Ελευσίνας αποτελούσε τον τόπο λατρείας της Δαείρας. Εκεί δίπλα βρέθηκε ο αναθηματικός Αμφορεύς, που φέρει την επιγραφή με το όνομά της (με αξιοπρόσεκτη Γραφή - καλλιτεχνική σχεδόν κρυπτογραφική), σε βάθος τριών μέτρων, στο δάπεδο οικήματος με προσανατολισμό Ανατολικό-Δυτικό. Τούτο δεικνύει ότι ίσως επρόκειτο για Ναό της Δαείρας, που προσπαθούσε να επιβιώσει παραλλήλως προς την νέα λατρεία που ανέτελλε. Ο Αμφορεύς εκτίθεται στο οικείο Αρχαιολογικό Μουσείο, χωρίς να γνωρίζουν επισήμως την σημασία του!


Η έλευση της Δήμητρας στην Ελευσίνα, στην πόλη που έμελλε να στηρίξει το Κλασικό Ελληνικό Πνευματικό οικοδόμημα, δημιουργεί στους ερευνητές της απαρχής των Ελευσίνιων Μυστηρίων πλείστα ερωτηματικά: Γιατί ήρθε στην Ελευσίνα η Δήμητρα κατά την αναζήτηση της κόρης της Περσεφόνης, μετά από εννέα ημέρες περιπλανήσεων (υπόμνησις των εννέα ημερών του Δευκαλίωνος), όπως μας λέγει ο Ομηρικός ύμνος εις Δήμητρα, και δεν πήγε σε μιαν άλλη πόλη; Γιατί υπήρξε τότε η ανάγκη διδασκαλίας της Γεωργικής τέχνης, δια του Τριπτολέμου; Πότε συνέβησαν αυτά τα γεγονότα και τι συμβολίζουν τα ονόματα που πρωταγωνιστούν;

Μετά τον Μεγάλο Κατακλυσμό η Ανθρωπότης επιστρέφει στην εποχή του Λίθου. Στο σπήλαιον Φράγχθι της Αργολίδος, σε στρώμα της ογδόης χιλιετίας π.Χ., βρέθηκαν εργαλεία από οψιανό, πέτρωμα που μοναδικά υπάρχει στην νήσο Μήλο, καθώς και χονδρά κόκκαλα πελαγίσιων ψαριών, που πιστοποιούν Ναυσιπλοΐα στο Αιγαίο. Ο πολιτισμός αναπτύσσεται σιγά-σιγά και πάλι. Στην Νέα Νικομήδεια της Μακεδονίας έχουμε οικισμό της εβδόμης π.Χ. χιλιετίας με αγροτική καλλιέργεια σιτηρών. Στο Δισπηλιό Καστοριάς σε λιμναίο οικισμό της έκτης π.Χ. χιλιετίας ανεκαλύφθησαν μουσικά οστέινα όργανα και πινακίδα ξύλινη (από βάρκα απολιθωμένη) με Γραμμική Γραφή! Ο πολιτισμός του Σέσκλου και του Διμηνίου Θεσσαλίας της πέμπτης π.Χ. χιλιετίας έχει όλα τα χαρακτηριστικά ανεπτυγμένης κεραμικής τέχνης με γραμμικές Ελληνικές παραστάσεις.

Κάθε τόσο καινούργια στοιχεία έρχονται στο φως για ν' αποδείξουν και αρχαιολογικώς την συνέχεια της Ελληνικής παρουσίας στον ίδιο χώρο (στα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα), καθώς και το υψηλό πνευματικό και τεχνολογικό επίπεδο εκείνου του Πολιτισμού, με κατεργασία χρυσού και χαλκού, που εξαπλώθηκε σε Ευρώπη και Ασία. Μεταλλευτικοί κάμινοι στην Αρκαδία της τρίτης π.Χ. χιλιετίας αποδεικνύουν την προηγουμένη μακρά παράδοση γνώσεων.

Η Ελληνική συνεισφορά όμως στον Παγκόσμιο Πολιτισμό, αρχίζει να καταγράφεται πάλι, κατά την Τετάρτη χιλιετία π.Χ., οπότε ο Έπαφος εξ Άργους κτίζει την Μέμφιδα: «Έπαφος δε βασιλεύων Αιγυπτίοις γαμεί Μέμφιν την Νείλου θυγατέραν και από ταύτης κτίζει πόλιν Μέμφιν, και τεκνοί θυγατέρα Λιβύην. Λιβύης δε και Ποσειδώνος γίγνονται παίδες δίδυμοι Αγήνωρ και Βήλος. Αγήνωρ μεν εις Φοινίκην εβασίλευσε κα'κεί μεγάλης ρίζης εγένετο Γενάρχης» (Απολλόδωρος Β, Ι 4). Του Αγήνορος και της Τηλεφάσσης παιδιά είναι ο Φοίνιξ, η Ευρώπη και ο Κάδμος που φέρει τα Ελληνοφοινικικά Γράμματα πάλι πίσω στην Ελλάδα μετά τον Κατακλυσμό του Δαρδάνου.

Κατά την Τετάρτη π.Χ. χιλιετία λοιπόν, τοποθετούμε την γνωστή μας Ηρωική Εποχή, που εξυμνούν όλοι οι Κλασικοί Έλληνες. Περί το 3400 π.Χ. διακόπτει την εξέλιξη του τόπου ο Κατακλυσμός του Δαρδάνου. Ο Πολιτισμός μας μεταφέρθηκε όμως ήδη στην Αίγυπτο, Φοινίκη, Μεσοποταμία, με την χαρακτηριστική διασπορά των Ελλήνων, και επιστρέφει πάλι, για να υπάρξει νέα πτώση μετά τον (εμφύλιο) Τρωικό Πόλεμο, όταν εχάθησαν τα καλύτερα παλικάρια της Φυλής.

Την Αίγυπτο μετά τον Κατακλυσμό αυτόν, εκυβέρνησαν 30 δυναστείες, με πρώτο αναφερόμενο (από τον Μανέθωνα) πάλι Έλληνα, τον Μήνη (έναν Μίνωα), πρώτο βασιλέα της Θινιτικής δυναστείας (3200 π.Χ.). Οι σπουδαιότερες πόλεις της Αιγύπτου έφεραν Ελληνικά ονόματα: Διόσπολις, Θήβαι, Ηρακλεόπολις, κ.τ.λ. Εκείνη λοιπόν την Εποχή, για να επανέλθουμε στον Ελληνικό Πολιτισμό λίγο πριν τον Κατακλυσμό του Δαρδάνου, ο Ακτίς ο Ηλιάδης από την Ρόδο «εις Αίγυπτον απάρας έκτισε την Ηλιούπολιν ονομαζομένην από του πατρός. Οι δ' Αιγύπτιοι έμαθον παρ' αυτού τα περί την Αστρολογίαν (Αστρονομίαν) θεωρήματα. Ύστερον δε παρά τοις Έλλησι γενομένου Κατακλυσμού, και δια την επομβρίαν των πλείστων ανθρώπων απολομένων, ομοίως τούτοις και τα δια των Γραμμάτων υπομνήματα συνέβη φθαρήναι ...;. Ομοίως δε και Αθηναίοι κτίσαντες εν Αιγύπτω την πόλιν την ονομαζομένην Σάιν (γενική της Σάιδος), της ομοίας έτυχον αγνοίας δια τον Κατακλυσμόν» (Διόδ. Σικελ. Ε,57,3-5).

Δηλαδή δεν έμειναν Γραπτά στοιχεία στους Έλληνες που να θυμίζουν ότι αυτές οι γνώσεις και αυτές οι πόλεις της Αιγύπτου ήσαν Ελληνικές, διότι έτυχον αγνοίας εξ αιτίας του Κατακλυσμού. Οι συνεχείς καταστροφές στο Ελλαδικό έδαφος επιτείνουν την σύγχυση των μετέπειτα Κλασικών ιστορικών συγγραφέων, που επιχειρούν να θέσουν μία σειρά στα γεγονότα. Ο γνωστός Τρωικός Πόλεμος, που όπως δεικνύει ο κ. Κουτρουβέλης στο βιβλίο του «Η αναχρονολόγηση της Προϊστορίας», συνέβη το , έχει μετατεθεί στο 1200 π.Χ., διότι η τελευταία ισχυροτάτη καταστροφή εκ της εκρήξεως του Ηφαιστείου της Θήρας (το 1600 π.Χ.) επέφερε άγνοια πολλών αιώνων και ταύτιση όλων των προηγουμένων Καταστροφών με αυτήν (χωρίς να αναφέρεται από κανέναν συγγραφέα η έκρηξη του Ηφαιστείου!).

Είναι σημαντικό να διακρίνουμε την Εποχή προ του Μεγάλου Κατακλυσμού (καταποντισμός της Ατλαντίδος, Δευκαλίων και Κιβωτός), από την Εποχή του Κελεού όταν επαναπολίζεται η Ελλάς μετά από έναν ισχυρό αλλά περιωρισμένο κυρίως στα Ευρωπαϊκά εδάφη (Εύξεινο Πόντο και Μεσόγειο) κατακλυσμό, της Τετάρτης π.Χ. χιλιετίας. Ο Κελεός που βασιλεύει στην Ελευσίνα, υφίσταται τα αποτελέσματα του Κατακλυσμού (προ) του Δαρδάνου. Έχει χάσει τα γόνιμα εδάφη (και τους γεωργούς). Οπότε μετά την νέα ισορροπία «κελεύει» τον υιόν του Τριπτόλεμο (= τρεις αρώσεις, εκ του πολέω-πτολέω=καλλιεργώ), να διδάξη εις άπαντας την Γεωργική Τέχνη για να επιβιώσουν. Συγχρόνως ιδρύει τα Ελευσίνια Μυστήρια με κεντρικά πρόσωπα την Δήμητρα και την Κόρη της, που συμβολίζουν την Ζωή και τον Θάνατο (Φερσεφόνη= φέρει φόνο), καθώς και την ελπίδα-παρηγορία της Επαναγεννήσεως (της Φύσεως και του Ανθρώπου).

Στην Ελευσίνα υπήρχε ήδη ιδιαίτερη λατρεία της Γής Μητέρας στο πρόσωπο της Δάειρας. Σ' αυτήν στηρίχθηκε η αλλαγή του λατρευομένου προσώπου σε Δήμητρα. Τότε έζησε και ο (τελευταίος) Διόνυσος, ο γιός της Σεμέλης, της κόρης του Κάδμου και της Αρμονίας, όταν βασίλευε στην Αθήνα ο Πανδίων Α΄. Η λατρεία του ήλθε συγχρόνως σχεδόν με την λατρεία της Δήμητρας στην Αττική, όταν στην Ελευσίνα βασίλευε ο Κελεός και ο Τριπτόλεμος (Απολλόδωρος Γ,XIV,7).

Ο Δάρδανος κατάγεται από την νήσο Σαμοθράκη, η οποία υπέστη πρώτη την καταστροφή εκ της υπερεκχειλίσεως των υδάτων του Ευξείνου Πόντου. «Οι δε Σαμόθρακες ιστορούσι, προ των παρά τοις άλλοις γενομένων κατακλυσμών, έτερον εκεί μέγαν γενέσθαι, το μεν πρώτον του περί τας Κυανέας στόματος ραγέντος (άνοιξε ο Βόσπορος = Βούς + πόρος, πέρασμα) μετά δε ταύτα του Ελλησπόντου. Το γαρ εν τω Πόντω πέλαγος ...;.μέχρι τοσούτου πεπληρώσθαι διά των εισρεόντων ποταμών ...;.και της επιπέδου γης εν τη Σαμοθράκη θάλατταν εποίησε» (Διόδωρος Σικελιώτης Ε,47,4). Οι παραθαλάσσιες πόλεις βυθίστηκαν τότε στην θάλασσα. Πολλά στοιχεία για όλους τους κατακλυσμούς παραθέτει ο κ. Διαμαντής Κούτουλας στο βιβλίο του «Οι χαμένες γνώσεις των Αρχαίων Ελλήνων».

Μετά από την καταστροφή γεννήθηκε ο Δάρδανος, ο οποίος αργότερα διεπεραιώθη στην απέναντι Μικρασιατική ακτή, έκτισε δε πόλη, η οποία ωνομάσθη Τροία από τον εγγονό του, τον Τρώα. « ...;.εκ Διός και μιάς των Ατλαντίδων Ηλέκτρας γενέσθαι Δάρδανόν τε και Ιασίωνα και Αρμονίαν. Ών τον μεν Δάρδανον πρώτον εις την Ασίαν επί σχεδίας διαπεραιωθέντα, το μεν πρώτον κτίσαι Δάρδανον πόλιν και το βασίλειον το περί την ύστερον κληθείσαν Τροίαν συστήσασθαι» (Διόδ. Σικελ. Ε,48,5).

Ο Σλήμαν με τα Ομηρικά έπη υπό μάλης, προ 120 ετών, ανέσκαψε τον χώρο που υπέθετε ότι υπήρχε η Τροία και βρήκε πράγματι εννέα πόλεις, την μια κάτω από την άλλη. Τότε απέδωσαν τον γνωστό Τρωικό Πόλεμο στο 1200 π.Χ. περίπου, ώστε να αντιστοιχεί στην 7η προς τα πάνω πόλη, ενώ η πρώτη πόλις (κάτω-κάτω) αντιστοιχούσε στο 2800 π.Χ., όπως συμβατικώς χρονολόγησαν. Όμως ο Όμηρος περιγράφει άλλη τοπογραφία, αυτήν του μέρους όπου προσκύνησε ο Αλέξανδρος στον τάφο του Αχιλλέως, και όχι του σημερινού Χισσαρλίκ που ανέσκαψε ο Σλήμαν. Η πρώτη εκείνη πόλη που ίδρυσε ο Δάρδανος κατεστράφη το 3100 π.Χ. από τον Πόλεμο που περιγράφει ο Όμηρος, και όσοι επέζησαν έκτισαν σε άλλη παραπλήσια τοποθεσία την νέα Τροία του Σλήμαν.

Ο Δάρδανος είχε αδελφό τον Ιασίωνα, τον οποίον η «Δήμητρα ερασθείσα, τον καρπόν του σίτου δωρήσασθαι», όταν παρευρέθη όπως όλοι οι θεοί του Ολύμπου στους γάμους της αδελφής του, της Αρμονίας με τον Κάδμο. Ο Κάδμος έφθασε τότε στην Σαμοθράκη, όταν έψαχνε την Ευρώπη, την αδελφή του. « ...;.Κάδμον τον Αγήνορος κατά ζήτησιν της Ευρώπης αφικέσθαι προς αυτούς, γήμαι την αδελφήν του Ιασίωνος (και του Δαρδάνου) Αρμονίαν» (Διόδ. Σικελ. Ε,48,5).

Ο Ιασίων ανέλαβε να (ανα)συστήση «την των Μυστηρίων τελετήν», που είναι τα αρχαιότατα Καβείρια της Σαμοθράκης. Παρόμοια είναι την ίδια εποχή η ενέργεια του Κελεού στην Ελευσίνα, όπου με την Έλευσιν της Δήμητρος ιδρύονται τα Ελευσίνια Μυστήρια.

Η παρουσία της Δήμητρας στην Σαμοθράκη, στον Γάμο της Αρμονίας (αποκαταστάσεως της φυσικής Ζωής), μετά την αναζήτηση της Ευρώπης (Ελλάδος) από τον Κάδμο, που χάθηκε εξ αιτίας του Διός (Κατακλυσμού), καθώς και ο ερχομός της Δήμητρας (Μητέρας Γης) στην Ελευσίνα, μετά την αναζήτηση της Κόρης της Περσεφόνης (έδαφος), που την απήγαγε (εις βάθος) ο Πλούτων με την συναίνεση του Διός (Κατακλυσμού), δεν αφήνουν αμφιβολία για τον αποσυμβολισμό τους.

Ο Κάδμος μυήθηκε στα Μυστήρια, «μετά δε ταύτα, τον μεν Κάδμον κτίσαι τας Θήβας τας εν τη Βοιωτία, τον δ' Ιασίωνα γήμαντα Κυβέλην (εξ ού και τα Μυστήρια της Κυβέλης - Μεγάλης Μητέρας - στην Φρυγία) ...;.τα της Μητρός των θεών ιερά ...;.συναπάραι εις Φρυγίαν (Διόδ. Σικελ. Ε,49,1).

Αξίζει τώρα, στην απαρχή της ιδρύσεως των Ελληνικών Μυστηρίων, μετά τον Κατακλυσμό του Δαρδάνου, να δώσουμε μια εικόνα τους : «Τα μεν κατά μέρος της τελετής εν απορρήτοις τηρούμενα, μόνοις παραδίδοται τοις μυηθείσι. Διαβεβόηται δ' η τούτων των θεών επιφάνεια και παράδοξος εν τοις κινδύνοις βοήθεια, τοις επικαλεσαμένοις των μυηθέντων». Δηλαδή μόνο στους μυημένους εξηγούνται οι απόρρητοι συμβολισμοί των τελετών των Μυστηρίων, και οι θεοί αυτοί φανερώνονται και προσφέρουν απρόσμενη βοήθεια σε όσους εκ των μυημένων επικαλούνται την βοήθειά των. «Γίνεσθαι δε φασί και ευσεβεστέρους και δικαιοτέρους και κατά πάν βελτίονας εαυτών τους των Μυστηρίων κοινωνήσαντας».

Δεν υπάρχει καλύτερη απάντηση απ' αυτήν, για όσους παρεξηγούν ή επικρίνουν τα Ελληνικά Μυστήρια και τους κοινωνήσαντας αυτά. Διότι «και των αρχαίων Ηρώων τε και Ημιθέων τους επιφανεστάτους πεφιλοτιμήσθαι μεταλαβείν της τελετής (ιδού και η Κοινωνία και η Μετάληψη, όπως μέχρι σήμερα ονομάζουμε). Ιάσονα και Διοσκούρους έτι δε και Ηρακλέα και Ορφέα μυηθέντας, επιτυχείν εν απάσαις ταις στρατείαις δια την των θεών επιφάνειαν» (Διόδ. Σικελ. Ε,49,6). Όλοι αυτοί οι Ήρωες εκοινώνησαν τα Άγια Μυστήρια, έγιναν ευσεβέστεροι, δικαιότεροι, καλύτεροι γενικώς στον χαρακτήρα τους, και επέτυχαν με την βοήθεια των θεών σε όλα τα επιχειρήματά τους.

Ο Ορφεύς, ο Θεολόγος των Ελλήνων, διδάσκων τα Μυστήρια έως την Αίγυπτο («ηδ' όσον εν Αιγύπτω ιερόν λόγον εξελόχευσα» όπως λέγει ο ίδιος στα Αργοναυτικά του), «κατά τας τελετάς παρέδωκε (Διόνυσον) διασπώμενον υπό των Τιτάνων» (Διόδωρος Σικελιώτης Ε,75,4). Δηλαδή κατά την τέλεση των Μυστηρίων ο Ορφεύς εδίδαξε συμβολικώς εκ Παραδόσεως να τεμαχίζεται το σώμα του Διονύσου (Υιού του Διός) και να διανέμεται (παραβάλατε το «λάβετε φάγετε τούτο εστί το Σώμα μου» του Μυστικού Δείπνου και του Μυστηρίου της Θείας Κοινωνίας).

Ας κατανοήσουμε λοιπόν όλοι οι Έλληνες, κληρικοί και λαϊκοί, ότι η ΘΡΗΣΚΕΙΑ μας είναι μία. Παραμένει ίδια ανά τους αιώνες. Οι μορφές της λατρείας αλλάζουν, αναλόγως με τις πολιτικοκοινωνικές συνθήκες που επικρατούν, αλλά ο λαός μας το ίδιο αισθάνεται όταν λατρεύει την Μεγάλη Μητέρα, είτε Δα την λέγει, είτε Δάειρα, είτε Δήμητρα, είτε Παναγία Δέσποινα. Όπως δε η λατρεία της Δήμητρας ήρθε σε σύγκρουση με την προηγουμένη λατρεία της Δάειρας, έτσι και η λατρεία του Ιησού ήρθε σε σύγκρουση με την λατρεία του Διονύσου, ενώ πρόκειται για όμοια θρησκευτικά περιεχόμενα. Η ουσία δεν αλλάζει. Ο Πατήρ ημών παραμένει ένας, με τις ιδιότητές Του ίδιες και απαράλλαχτες πριν από χιλιετίες. Είναι ο ΖΕΥΣ! Και «Ζεύς εστίν ο τα πάντα διοικών Λόγος». Ώστε «Διός εκ πάντα τέτυκται» και «Ενός Λόγου του ταύτα κοσμούντος και μιάς Προνοίης επιτροπευσούσης». Αυτός είναι ο Τριαδικός Θεός των Ελλήνων, ο Ζεύς ο αίτιος του Ζην, και όχι ο Ιαχβέ της Εβραϊκής Βίβλου (Παλαιάς Διαθήκης).

Προκειμένου να νιώσετε την παρώθηση για να προσεγγίσετε την διαχρονική Θρησκεία μας καθώς και το βάθος της συνεπαγόμενης Ιστορίας μας, «αυτομυηθήτε» στην Ελευσίνα. Τότε αυτή αποκαλύπτεται και ελευθερώνει, γιατί «ελεύθω» αυτό σημαίνει. Εκ του μέλλοντος «ελεύσομαι» παράγεται η Έλευσις. Δεν υπάρχει καλύτερη σύσταση για την γνωριμία σας με την Ελευσίνα από αυτήν του Αριστείδου: «Είναι τις των Ελλήνων, ή τις των βαρβάρων, τοσούτον αμαθής και τοσούτον ασεβής, ώστε να μη νομίζη την Ελευσίνα Ναόν της Οικουμένης;» (Ωγυγία, Γ΄359). Απλώς ελάτε στο Σπήλαιον της Δαείρας και καθίστε στα λαξευμένα έδρανα του Τελεστηρίου των Ελευσινίων Μυστηρίων ...;..Ο Ιεροφάντης θα φανεί! ...;

[wvwvw]

Ο Πολιτισμός μας μεταφέρθηκε όμως ήδη στην Αίγυπτο, Φοινίκη, Μεσοποταμία, με την χαρακτηριστική διασπορά των Ελλήνων, και επιστρέφει πάλι, για να υπάρξει νέα πτώση μετά τον (εμφύλιο) Τρωικό Πόλεμο.

Την Αίγυπτο μετά τον Κατακλυσμό αυτόν, εκυβέρνησαν 30 δυναστείες, με πρώτο αναφερόμενο (από τον Μανέθωνα) πάλι Έλληνα, τον Μήνη (έναν Μίνωα), πρώτο βασιλέα της Θινιτικής δυναστείας (3200 π.Χ.). Οι σπουδαιότερες πόλεις της Αιγύπτου έφεραν Ελληνικά ονόματα: Διόσπολις, Θήβαι, Ηρακλεόπολις, κ.τ.λ. Εκείνη λοιπόν την Εποχή, για να επανέλθουμε στον Ελληνικό Πολιτισμό λίγο πριν τον Κατακλυσμό, ο Ακτίς ο Ηλιάδης από την Ρόδο «εις Αίγυπτον απάρας έκτισε την Ηλιούπολιν ονομαζομένην από του πατρός. Οι δ' Αιγύπτιοι έμαθον παρ' αυτού τα περί την Αστρολογίαν (Αστρονομίαν) θεωρήματα. Ύστερον δε παρά τοις Έλλησι γενομένου Κατακλυσμού, και δια την επομβρίαν των πλείστων ανθρώπων απολομένων, ομοίως τούτοις και τα δια των Γραμμάτων υπομνήματα συνέβη φθαρήναι .... Ομοίως δε και Αθηναίοι κτίσαντες εν Αιγύπτω την πόλιν την ονομαζομένην Σάιν (γενική της Σάιδος), της ομοίας έτυχον αγνοίας δια τον Κατακλυσμόν» (Διόδ. Σικελ. Ε,57,3-5).

Oι Αρχαίοι Αιγύπτιοι διαβάζαν ανάποδα τα ονόματα.
https://www.britannica.com/topic/hie...-to-left/68823

Γίαυτο και ονόμαζαν την Αθηνά Νηθ και την θεωρούσαν μητέρα όλων των θεών. Οι ίδιοι οι ιερείς τους λέγαν πως ο Ελληνικός πολιτισμός ήταν αρχαιότερος και προυπήρχε του δικού τους. Η πορεία δε του Μεγ. Αλεξάνδρου στη γη τους, άφησε ανεξίτηλα σημάδια λατρείας. Οι ίδιοι του λέγαν πως ήταν απόγονος των θεών τους.

Οι δε πόλεις τους έχουν ελληνική ονομασία γιατί υδρύθηκαν από Έλληνες. Ο αναγραμματισμός της λέξεως Suez δίδει τη λέξη Zeus = Ζευς (ήτοι Ζεύξις, δηλαδή διώρυγα)(Διαβάστε το ανάποδα).

To Suez είναι μια πόλη 500.000 κατοίκων περίπου στη βόρεια ακτή του κόλπου του Suez, και στην νοτιο-ανατολική πλευρά της Μεσογείου. Είναι η αρχή του μεγάλου καναλιού, την περίφημη διώρυγα του Suez η οποία ενώνει την Μεσόγειο με την Ερυθρά θάλασσα. Το κανάλι άνοιξε το 1869 και επηρέασε δραματικά το παγκόσμιο εμπόριο.

Ο αναγραμματισμός της λέξεως Αssuan δίδει τη λέξη Naussa όπερ σημαίνει: Nαυς, πλοίο, ταξίδι, επικοινωνία, ύδατα, κιβωτός, κ.λ.π. (Διαβάστε το ανάποδα)
Υπενθυμίζεται χάριν μαγικότητας του μύθου ότι οι άραβες διαβάζουν από δεξιά προς αριστερά

O αναγραμματισμός της λέξεως Said δίδει τη λέξη Dias = Δίας (Διαβάστε το ανάποδα) κ.ο.κ

[wvwvw]

Τα έτη υπολογίζονταν διαφορετικά τότε.

[Albobalboa]

Absolute nut. Queen of Apricity.

[Coolguy1]

This thread is absolutely ridiculous, Raine you actually believe this?

[Ujku]

Exei xefygei auth...as thn mazepsei kapoios

[wvwvw]

Exei xefygei auth...as thn mazepsei kapoios

Διάβασε για την ιστορία του Έπαφου ο οποίος ήταν γιος του Δία και της Ιός. Ο Δίας υπήρξε ιστορικός βασιλιάς της Κρήτης και το μαυσωλείο του υπήρχε στην Κρήτη ως τη εποχή του Ηρόδοτου.

Στην ελληνική μυθολογία ο Έπαφος ήταν γιος του Δία και της Ιούς, που ίδρυσε πολλές πόλεις στην Αίγυπτο. Απόγονοι του Επάφου ήταν ακόμα ο Δαναός, ο Κάδμος, ο Δώρος, ο Βήλος, η Λυσιάνασσα, η Θήβη και άλλοι. Κάποιες πηγές αναφέρουν ως σύζυγο του Επάφου την Κασσιόπη. Ο μύθος του Επάφου, που ήταν διαδεδομένος στην Εύβοια και στη Βοιωτία, δείχνει ότι υπήρξαν Έλληνες άποικοι στην Αίγυπτο.
https://el.m.wikipedia.org/wiki/%CE%...86%CE%BF%CF%82

[Danaan]

It's true. I was the king of Libya.