Seyh Galip

[Ice]

Hoş geldin eyâ berîd-i cânân
Gel ver bana bir nüvîd-i cânân
Cân ola fedâ-yı ıyd-i cânân
Bî-sûd ola mı ümîd-i cânân
Yârin bize bir selâmı yok mu

Yârabbî ne intizârdır bu
Geçmez mi nice rûzigârdır bu
Duysam ki ne şîvekârdır bu
Hep gussa vü hârhârdır bu
Vuslat gibi merâmı yok mu

Ey Hızr-ı fütâdegân söyle
Bu sırrı edip iyân söyle
Ol sen bana tercemân söyle
Ketm etme yegân yegân söyle
Gam defterinin tamâmı yok mu

Kâm aldı bu çerhden gedâlar
Ferdâlara kaldı âşinâlar
Durmaz mı o ahdler vefâlar
Geçmez mi bu etdiğim duâlar
Hâl-i dilin intizâmı yok mu

Dil hayret-i gamla lâl kaldı
Gâlib gibi bî-mecâl kaldı
Gönderdiğim arz-ı hâl kaldı
El'ân bir ihtimâl kaldı
İnsâfın o yerde nâmı yok mu

Spoiler!

Günümüz Türkçesiyle:
1. Ey sevgilinin habercisi! Hoş geldin. Bize sevgilinin müjdeli haberini ver. Can, sevgilinin bayramının kurbanı olsun. Bizim o sevgiliyi ummamız boşuna mı? Yârin bize bir selâmı olsun yok mu?
2. Ey düşkünlerin Hızır’ı lütfen söyle. Bu sırrı açığa vur söyle. Sen bana tercüman ol söyle. Saklamadan birer birer söyle. Gam defterinin tamamı yok mu? Bitmeyecek mi?
3. Ey Allah’ım! Bu ne uzun bekleyiştir? Bu nasıl zamandır ki hiç geçmek bilmiyor. Hep derttir hep üzüntüdür bu. Ne işveli güzeldir bu. Duysam, acaba kavuşma gibi bir arzusu yok mu?
4. Mansur gibi darağacında asıldım. Sesim, sur üfürülmesinin ezanı oldu. Üzüntü, boğazımı şah-ı mansur gibi ney haline getirdi. Gam askeri tarafından kuşatıldım. O padişahtan bir haber yok mu?

[Ice]

Gencinen olsam vîrân edersin
Âyînen olsam hayrân edersin

Tîr-i nigehden dâğ-ı derûna
Baksan ne işler seyrân edersin

Sâkî kerâmet sende ya bende
Bahri habâba mihmân edersin

Nezzâre-i germ etdikçe ey çeşm
Âteşle âbı yek-sân edersin

Ey huşk zâhid dem urma meyden
Dest-i duâyı mercân edersin

Zâhid o meh-veş bir nûrdur kim
Büttür demezsin îmân edersin

Mâdâm uçarsın gözlerde ammâ
Rûyun perî-veş pinhân edersin

Tabl-ı tehîden gümdür suhanler
Bî-hûde Gaalib efgaan edersin

Etvâr-ı çerhe uy mevlevî ol
Seyrân edersin devrân edersin

[MustafaTekin]

Yine zevrak-ı derunum kırılıp kenare düştü
Dayanır mı şişedir bu reh-i seng -sare düştü

O zaman ki bezm-i canda bölüşüldü kale-i kam
Bize hisse-i mahabbet dil-i pare pare düştü

Gehi zir-i serde desti geh ayağı koltuğunda
Düşe kalka haste-i gam der-i lutf-ı yare düştü

Erişip behara bülbül yenilendi sohbet-i gül
Yine nevbet-i tahamül dil-i bi karare düştü

Meh-i burc-ı arızında gönül oldu hale mail
Bana kendi taliimden bu siyeh sitare düştü

Süzülüp o çeşm-i ahu dedi zevk-i vasla Ya Hu
Bu değildi neyleyim bu yolum intizare düştü

Reh-i Mevlevide Galib bu sıfatla kaldı hayran
Kimi terk-i nam u şane kimi i'tibare düştü

[MustafaTekin]

O bahr-i cezbede kim gönlüm ızdırâba gelür
Güher derun-i sadeften çıkup habâba gelür
O cezbe denizde ki gönlüm ızdıraba gelir, sedefin özündeki inciden çıkıp(suyuzun üzerindeki) hava kabarcığına gelir.


Döner sâhife-i Erjenge bâliş-i hıştım
Gehî ki cilve-i naz-ı hayâl-i hâba gelür
Onun naz cilvesi, bazı kere uykunun hayaline gelirse kerpiç yastığım, Erjenk sahifesine döner.


Safâ-yı nûr-ı sabûh-ı bulan siyeh-mestin
Gözüne hane-i hurşid bir harabe gelür
Sabah şarabının ışığındaki temizliği bulan kendinden geçmiş, sarhoşun gözüne, güneş evi bile yıkık bir yer görünür.


Riyaz-ı reng-i cemâle gider hun-ı sirişk
O râhtan ki geçüp buy-ı gül gülâba gelür
Bu kanlı gözyaşları, gül kokusunun gülsuyu haline geldiği yoldan geçerek, güzellik renginin bahçesine gider.


Hat-ı fırenk gibi zülf-ü ebruvan geç ü mec
Ne anlanır rakam-ı mekri ne hisâba gelür
Saçlar, kaşlar Fırenk yazısı gibi terstir, eğri büğrü; hilesinin sayısı ne anlaşılır, ne hesaba gelir.


Edeble dâmen-i zülfün öper gelüp bir bir
O fitneler ki şeh-i hüsne intisaba gelür
Güzellik padişahına intisaba gelen fitneler bir bir gelip edeble saçlarının eteğini öperler.

[MustafaTekin]

Tedbîrini terk eyle, takdir Hudâ’nındır
Sen yoksun o benlikler hep vehm‐ü gümânındır
Birden bire bul aşkı bu tuhfe bulanındır
Devrân olalı devrân erbâb‐ı safânındır
Âşıkta keder neyler gam halk‐ı cihânındır
Koyma kadehi elden söz Pir‐i Mugân’ındır

Meyhâneyi seyrettim uşşâka matâf olmuş
Teklîf ü tekellüften sükkânı muâf olmuş
Bir neş’e gelip meclis bîhavf u hilâf olmuş
Gam sohbeti yâd olmaz, meşrepleri sâf olmuş
Âşıkta keder neyler gam halk‐ı cihânındır
Koyma kadehi elden söz Pir‐i Mugân’ındır

Ey dil sen o dildâre lâyık mı değilsin ya
Dâvâyı muhabbette sâdık mı değilsin ya
Özrü nedir Azrâ’nın Vâmık mı değilsin ya
Bu gâm ne gezer sende âşık mı değilsin ya
Âşıkta keder neyler gam halk‐ı cihânındır
Koyma kadehi elden söz Pir‐i Mugân’ındır

Mahzun idi bir gün dil meyhâne‐i mânâ’da
İnkâra döşenmiştim efkâr düşüp yâda
Bir pir gelip nâgâh pend etti alel‐âda
Al destine bir bâde derd u gamı ver bâda
Âşıkta keder neyler gam halk‐ı cihânındır
Koyma kadehi elden söz Pir‐i Mugân’ındır

Bir bâde çek, efzûn kap mecliste zeber‐dest ol
Atma ayağın taşra meyhânede pâ‐best ol
Alçağa akar sular, pay‐i hümâ düş mest ol
Pür çûş olayım dersen Gâlib gibi ser‐mest ol
Aşıkta keder neyler gam halk‐ı cihânındır
Koyma kadehi elden söz Pir‐i Mugân’ındır