15 lipca 2009 r. Rząd Federacji Rosyjskiej wydał rozporządzenie w sprawie żeglugi w Cieśninie Piławskiej. Przewiduje ono możliwość żeglugi statków pod banderą państw trzecich do polskich portów
pod warunkiem złożenia z wyprzedzeniem 15-dniowym przed planowanym wejściem na Zalew Wiślany wniosku o zgodę do kapitana portu w Królewcu. Administracja rosyjska może odmówić zgody jeśli uzasadniają to niezdefiniowane „względy obrony, bezpieczeństwa lub ekologiczne”[3]. Akceptacja rozporządzenia jako podstawy żeglugi w cieśninie oznacza rezygnację z praw, które przyznaje Polsce prawo międzynarodowe i utrwala wymienione powyżej wady (błędna podstawa prawna, tj. zgoda rosyjska, a nie powszechne prawo międzynarodowe – Konwencja o Prawie Morza z Montego Bay z 1982 r.; oraz ograniczenia podmiotowe żeglugi)[7]. Ponadto wymóg zachowania terminu 15-dniowego znacznie ogranicza żeglugę nieregularną[3].
1 września 2009 r. zawarto samoograniczającą Polskę międzyrządową umowę polsko-rosyjską o żegludze po Zalewie Wiślanym, na mocy której dopuszczono żeglugę przez granicę na zalewie statków bandery polskiej i rosyjskiej,
z wyjątkiem jednostek w niehandlowej służbie państwowej tj. okrętów Marynarki Wojennej i statków Straży Granicznej.
Rosja w Umowie z 2009 roku, uzyskała prawo do zamknięcia granicy na Zalewie Wiślanym ze względów obronnych, bezpieczeństwa lub ochrony środowiska[3]. Umowa miała być stosowana od dnia podpisania, ale weszła w życie 28 listopada 2009 roku[8]. Ta umowa oznacza znaczną przewagę Rosji nad Polską.
Bookmarks