Ad Verbrugge gaat in gesprek met voormalig arts en filosoof Marli Huijer over wat de coronacrisis doet met onze ervaring en samenleving. “Als ik om mij heen kijk zie ik dat mensen, zeker als het om gezondheid gaat, steeds minder risico’s durven nemen” Huijer probeert als filosoof de ontwikkelingen omtrent het coronavirus in een groter verband te plaatsen. Het valt haar op, mede geďnspireerd door Foucault, dat maatregelen die gedurende een crisis zoals deze worden getroffen een gigantische impact hebben. Huijer: “Een epidemie heeft als risico dat je beslissingen neemt die enorme consequenties hebben op de lange termijn.[..] Soms werken die wel eeuwenlang door.” Kijkend naar wat er momenteel maatschappelijk gaande is, baart Huijer dat zorgen. “Hoe wij nu omgaan met risico, concreet het risico om te sterven, zou wel eens tot transformaties kunnen leiden die heel lang onze cultuur beďnvloeden.” Ze denkt bijvoorbeeld aan een app om besmettingsgevallen op te sporen.

Wie weet wat straks als ‘het nieuwe normaal’ wordt gezien. Misschien komen we straks in een modus dat we constant het gevoel hebben een risico te lopen, en altijd via onze telefoon gevaarmeldingen binnen krijgen. Volgens Huijer is de kernvraag die we ons nu moeten stellen: wat is goed sterven? “Dat hangt voor mij direct samen met de vraag naar het goede leven.” Op je sterven heb je geen invloed, zo schetst Huijer, maar je kunt wel nadenken over hoe je met bijvoorbeeld ziekte omgaat. Concreet gaat het om vragen als: wil ik nog wel naar het ziekenhuis als ik ziek word? Huijer: “Dat gesprek moet je met elkaar voeren.” Dat gebeurt volgens haar momenteel te weinig. Dat komt door het huidige klimaat. “De medisch specialisten hebben een onevenredige stem in het democratische debat. “ Kunnen we de maatregelen en reacties tijdens deze coronatijd begrijpen als onderdeel van een bredere ontwikkeling? Huijer: “Als ik om mij heen kijk zie ik dat mensen, zeker als het om gezondheid gaat, steeds minder risico’s durven nemen”. Dat lijkt in deze tijden alleen maar sterker te worden. Waarom dat een probleem is? Huijer: “Het leven krijgt zijn rijkdom en kleur juist doordat er risico’s zijn. Zodra je alle risico’s uit het leven haalt, is het leven niet meer de moeite waard.”

-- 0:33 Hoe vergaat het je op dit moment? 2:22 Kun jij aangeven op welke manier jij je in het debat hebt gemengd en wat jou zorgen baart? 4:59 Zou het kunnen dat we nu te maken hebben met een beslissende moment dat lang gaat doorwerken? 10:21 “Ik weet niet of deze coronacrisis op wereldniveau wel zo onvoorstelbaar erg is” 14:04 De vergelijking met het verleden: in de jaren ’50 zou deze ziekte nauwelijks zijn opgemerkt 16:00 “Het einde is zelden leuk, maar het hoort nu eenmaal bij het leven” 18:18 Wat is goed sterven? 21:45 “We leven in een veiligheidssamenleving” 26:46 Is er nu in deze crisis geen sprake van een uitschakeling van de politieke ruimte? 34:14 “We weten nu veel meer dan vroeger en daarom is onze angst vele malen groter” 40:01 Als we de middelen die we tegen deze crisis inzetten afzetten tegen het goede leven. Hoe kijk jij daar naar?