Greek Provocations over EEZ in Eastern Mediterranean

[The Lawspeaker]

When the Turkish navy returns to its home port:

[wvwvw]

The Turkush frigate tried to ram the Greek frigate.

The later avoided the ramming, as a result of which the Turkish frigate suffered serious damage.

Ankara was forced, even for the time being, to withdraw its ship, without carrying out the announced research, a fact that is a success for the Greek side. Conversely, it "crumpled" Erdogan's prestige based on a show of force. It is very likely, however, that Oruc Reis will return to the disputed area, in an attempt for a “revanche”

[Peloponnesian pride]

When the Turkish navy returns to its home port:

The greek submarines type 214 likes your post

[The Lawspeaker]

The greek submarines type 214 likes your post

^ German quality. The type 214 was considered by our Navy as well as a replacement for the Walrus class (the class that once took out an entire U.S squadron including a U.S Navy carrier during an exercise and got away without being detected) but they are now developing with the Swedes.

[Faklon]

UK's waters contradict French land and they still fight for their rights now that Brexit is in action.

There is nothing Durkish in the waters South of Kastelorizo, not to mind multiple smaller Greek islets in the area.

Who can see this and not laugh? It's like drawing penises on MS paint.

[The Lawspeaker]

Here is the whole story about the HLNMS Walrus (in Dutch).

Erg lang hoefde Hulsker en zijn team niet te wachten op contact. Al een dag na vertrek wist de Walrus een aanval te plaatsen op een Amerikaanse torpedobootjager van de Arleigh Burkeklasse. De dag daarop lanceerde de onderzeeboot volgens het scheepsjournaal zelfs op drie van dit type torpedobootjagers.

Daar bleef het niet bij. Een dag later kreeg de EOV-operator plots veel radarsignalen op zijn beeldscherm uit een bepaalde richting. "Dus daar moest wel iets interessants zijn en ik besloot er op af te gaan," zegt de toenmalige commandant.

Na een paar uur in de richting van de radaruitzendingen te hebben gevaren, gaf Hulsker opdracht om weer naar periscoopdiepte te komen en de dunne aanvalsperiscoop piepte kort boven de golven uit.
"Ik keek door de periscoop en zag gelijk masten van een vliegkampschip. Je moet wel voorzichtig zijn, want als je een carrier zoekt lijkt alles op een carrier. Maar dit keer kon het haast niet anders, dus ik besloot -en dat is klassiek, want dat leer je ook tijdens de commandantenopleiding- om diep te gaan en een interceptie te doen op de carrier."

Nadat richting en snelheid van het vliegdekschip waren geschat, werd snel uitgerekend waar de Walrus de carrier moest onderscheppen. De sub zette vaart aan en gleed de diepte in. Zo stil mogelijk koerste het richting de groep schepen.

Op het vooraf bepaalde moment gaf Hulsker opdracht om weer naar periscoopdiepte, ongeveer 19 meter onder het wateroppervlak, te rijzen. "Naarmate we periscoopdiepte naderden, kregen we ook contacten op de sonar. De schermen vulden zich met informatie, maar de tegenstander had nog niets door. Zij hadden nog steeds hun actieve sonar uit staan en met hun passieve sonars konden ze ons niet horen. De Walrusklasse is zo stil dat je daar wel op kunt vertrouwen."

Terug op periscoopdiepte besloot Hulsker de periscoop weer op te steken. Een risico, want er is altijd een kans dat de periscoop wordt gezien door een uitkijk, vliegtuig of op de radar. Maar dat risico wilde Hulsker wel nemen: "Het was een oefening, dus ik dacht: 'ik ga die carrier eens even goed bekijken ook.' Dan kom je dichterbij dan je in het echt zou doen."

"Op achter!" riep Hulsker en de periscoop schoof omhoog, snel klapte hij de hendels omlaag en drukte zijn ogen tegen de rubbers. Wat Hulsker toen zag, was nog beter dan hij had verwacht: "De escorteschepen van de Roosevelt zag ik in de verte aan onze bak- en stuurboordzijde passeren, terwijl de carrier recht op me afvoer op een afstand van 4.000 yards (ong. 3,7 km, JK). Ik dacht: 'Dit is mijn dag!'"

Voor de schepen die de Walrus had gepasseerd was Hulsker niet bang, want "op fregatten kijken ze vooral naar voren."
Dus Hulsker nam de Theodore Roosvelt nog eens goed in zich op: "Ik zag de F-14's voor m'n neus opstijgen. Een mooier beeld dan dat krijg je gewoon niet," glundert de commandeur 16 jaar later nog steeds.

Dat beeld moet wel vastgelegd worden, besloot Hulsker en gaf opdracht aan de navigatieofficier (navo) om foto's te maken van de Roosevelt door de periscoop. "Toen hadden we nog analoge camera's aan boord en de navo, een Canadese officier, maakte een reeks foto's. "

Toen was het genoeg. Het was tijd voor de Walrus om toe te slaan. De commandocentrale en de boegbuiskamer waren er klaar voor. "Vuur!" klonk het en water schoot uit de lege torpedobuizen - een gesimuleerd schot. Hulsker gaf vervolgens opdracht om een groene rookgranaat af te vuren, het teken tijdens een oefening voor een geslaagde onderzeebootaanval.

De Walrus zette zich schrap voor de tegenreactie.

Maar het bleef stil.

"Blijkbaar had niemand die groene granaat gezien. Er kwam totaal geen reactie."

Hulsker bedacht zich geen moment: "In een echte oorlog zou ik het nooit doen, maar ik besloot nog dichterbij te gaan."
Met geruisloze vaart sloop de Walrus dichterbij. "Op ongeveer 1500 yards schoten we nog een groene granaat af."

Dit keer was niemand het ontgaan: "De hel brak los. Ineens gingen alle sonars op het noordelijk halfrond aan -zo voelde dat-, helikopters gingen de lucht in. Alles wat kon pingen zette zijn sonar aan. Het was dikke paniek, want dat er een groene granaat op 1500 yards van een carrier werd afgevuurd, was echt niet de bedoeling."


Commandocentrale van een Walrusklasse onderzeeboot in de jaren '90. (Foto: Koninklijke Marine)

Onderdoor
Boven water was de chaos compleet, maar Hulsker was nog niet klaar met zijn prooi. In plaats van weg te varen, besloot hij onder de gigantische nucleaire carrier met vier bijna 8 meter grote schroeven door te varen: "Voor ieder schip is bepaald hoe diep je er onder door moet gaan. Dat was voor de Nimitzklasse 30 meter. Maar toen ik nog eens naar de Roosevelt keek, dacht ik: 'Weet je wat? Ik ga toch een beetje dieper. Want hij is wel heel groot.'"

"Toen zijn we letterlijk onder een vliegkampschip van 88.000 ton door gevaren. Maar toen we er onder voeren begon heel onze boot te schudden. Er waren bemanningsleden die lagen te snurken, en naar de centrale kwamen om te kijken wat er aan de hand was."

Eenmaal onder de carrier door, was het zoeken door de escorteschepen echt goed op gang gekomen. Dat leverde alleen maar meer doelen op voor de Walrus: "Ja, iedereen die z'n sonar aanzette, kreeg een torpedo op zich afgevuurd." Volgens het scheepsjournaal kregen -binnen een half uur- nog drie fregatten een (gesimuleerde) torpedo voor hun kiezen.
Tegelijkertijd probeerde de Walrus te ontsnappen: "Er was op dat moment zoveel lawaai. Daar hebben we wel gebruik van gemaakt om weg te komen."


De Walrus past bijna 40 keer in een Nimitzklasse vliegkampschip. Een onderzeeboot wordt daarom ook een asymmetrisch wapen genoemd. (Infographic: Jaime Karremann/ Marineschepen.nl)

Ontsnapt?
Volgens de lezing van Dutchsubmarines.com heeft Zr.Ms. Walrus ongezien weg kunnen sluipen. Maar Hulsker is daar niet zeker van: "Er zijn wel aanvallen uitgevoerd, maar ik kan onmogelijk zeggen of die raak waren."

Bovenwaterschepen laten weten dat ze een aanval hebben gesimuleerd door een onderzeebootgranaat, een handgranaat zonder scherven, in het water te gooien. Dat zegt echter niet dat het schip de juiste positie van de onderzeeboot had ontdekt en of de torpedo in de juiste richting was afgevuurd.

"Ik vind het ontzettend moeilijk om te zeggen of we ontsnapt zijn," blikt Hulsker terug. "We zijn na de aanval weggeslopen, maar dat is nooit helemaal realistisch. Want als die carrier echt gezonken was, krijg je ongelooflijk veel herrie in het water waardoor een onderzeeboot nog moeilijker aan te vallen is. Bovendien was ik er dan ook nooit onder door gegaan. Ik was dan zelfs niet zo dicht bij gekomen voor ik zou lanceren. Maar na zo'n aanval acht ik de kans op ontsnapping niet heel erg groot. Aan de andere kant zaten ze niet echt bovenop ons."

Hoe dan ook was het leed voor de good guys al geleden; een flink deel van hun schepen inclusief carrier, was niet meer.

Moreelboost
Of de Walrus ontsnapt was of niet, deed er voor de bemanning niet toe. Hulsker: "Iedereen vond het prachtig. Dat merkte je aan alles. Ze liepen na afloop met hun borst vooruit; ze vonden het ge-wel-dig!"

Niet iedereen vond het zo leuk. Na de tegenaanval van de Carrier Battle Group, werd het helemaal stil in de oefening. "Ik kreeg geen berichten, helemaal niks. Niemand zei wat. Terwijl ik de aanvallen keurig had gerapporteerd. Pas aan het einde van de oefening kreeg ik een bericht van een admiraal. Hij bedankte ons hartelijk voor de indrukwekkende aanval. Maar dat was het ook, verder werd het doodgezwegen."

Doodzwijgen was aan de bemanning van de Walrus niet besteed. "Iedereen was heel trots. We hadden een scheepskrantje en de kop was: 'Theodore Roosevelt getorpedeerd'. Dat was echt grappig, ja. En de schipper [onderofficier van de Nautische Dienst, JK] kon goed tekenen. Hij maakte een tekening van een Walrus met in z'n tanden een carrier. Die werd op het sail geschilderd."

Na de oefening zette de Walrus koers richting Charleston. "Daar hadden ze een school voor nucleaire onderzeeboten en daar was ze het nieuws al ter oren gekomen. 'Oh waren jullie dat,' was dan de reactie."

Het werd een mooi havenbezoek voor de bemanning van de Walrus.

Wel hadden de mannen van de Walrus een domper te verwerken. In de camera waarmee de navigatieofficier foto's van de Roosevelt moest maken, als kers op de taart, bleek geen rolletje te zinnen. Hulsker: "Daar heeft wel een zeetje over gestaan. Die Canadees werd vervloekt door de hele boot."



USS Theodore Roosevelt tussen de tanden van een walrus. (Foto: privé-collectie J.H. Hulsker)

9 schepen getorpedeerd?
Volgens de gangbare opsomming op internet, afkomstig van Dutchsubmarines.com, heeft de Walrus maar liefst 9 vijandelijke schepen tot zinken gebracht. Of dat klopt is echter niet zeker.

De opsomming van Dutchsubmarines.com bevatte wat (technische) fouten en onvolledigheden, dus hier de gekuiste en aangevulde versie (jaar is moment indienststelling) van schepen die voor oefening tot zinken zijn gebracht:
• Vliegkampschip USS Theodore Roosevelt (CVN-71, Nimitzklasse, Amerika, 1986)
• Onderzeeboot USS Boise (SSN-764, Los Angelesklasse, Amerika, 1992)
• Commandoschip USS Mount Whitney (LCC-20, Blue Ridgeklasse, Amerika, 1971)
• Kruiser USS Vella Gulf (CG-72, Ticonderogaklasse, Amerika, 1993) of USS Leyte Gulf (CG-55, Ticonderogaklasse, Amerika, 1987)
• Destroyer USS Hopper (DDG-70, Arleigh Burkeklasse, Amerika, 1997)
• Destroyer USS Ramage (DDG-61, Arleigh Burkeklasse, Amerika, 1995)
• Fregat USS Stephen W. Groves (FFG-29, OH Perryklasse, Amerika, 1982)
• Fregat HMCS Ville De Quebec (FFH/FFG-332, Halifaxklasse, Canada, 1994)
• Fregat FGS Schleswig-Holstein (F216, Brandenburgklasse, Duitsland, 1995)


Destroyers van de Arleigh Burkeklasse zijn veelvuldig op de korrel genomen door de Walrus. Volgens het scheepsjournaal zelfs vier stuks. Hier een archieffoto van USS Hopper. (Foto: US Navy)


Duits fregat FGS Schleswig-Holstein, Brandenburgklasse. (Foto: Duitse marine)


OH Perryklasse fregat USS Stephen W. Groves. (Foto: US Navy)


Canadees fregat HMCS Ville de Quebec. (Foto: Canadese marine)

Hulsker voerde, volgens het journaal, alle aanvallen uit, maar kan zich niet alle schepen apart herinneren. Dat het er een flink aantal waren bevestigt de oud-commandant wel.
Het scheepsjournaal bevestigt dat ook. Al komt daar een iets andere samenstelling uit. Hieronder de schepen waar volgens het scheepsjournaal torpedo's op zijn gelanceerd:
• USS Theodore Roosevelt
• 4x Arleigh Burkeklasse destroyer
• HMCS Ville de Quebec
• OH Perryklasse fregat
• FGS Schleswig-Holstein

In plaats van twee destroyers en een kruiser, spreekt het scheepsjournaal van vier destroyers. Aanvallen op de Mount Whitney en onderzeeboot Boise worden niet vermeld, wel wordt meerdere keren van Close Quarter Drill Onderzeeboot gesproken.

Opvallend is wel dat de meerderheid van de 'gezonken' schepen in 1999 nog vrij nieuw was. Daarnaast beschikte bijna ieder schip over een gesleepte passieve sonar; destijds een belangrijk middel in onderzeebootbestrijding.

In reacties op internet wordt door sommige (Amerikaanse) buitenstaanders gespeculeerd over operationele restricties die opgelegd waren aan de Amerikaanse eenheden. Maar daar lijkt geen sprake van te zijn geweest. Temeer dit soort oefeningen gedaan wordt om van elkaar te leren en beter te worden. Dat blijkt ook wel uit een nieuwsbericht van januari 1999 van de Amerikaanse marine, waar in staat dat de oefening vooral realistisch moet zijn:
"JTFEX 99-1 replicates emerging threats and operational challenges our military forces may encounter around the world. It is designed to meet the requirement for quality, realistic training to fully prepare our forces for joint operations when forward deployed. Participating forces will train using equipment and systems which incorporate the latest advances in technology, and which support the full range of capabilities that may be needed in various geographic areas where forces serve during their deployment."


De prestatie van de Walrus tijdens de oefening was ook (toenmalig) vice-admiraal Fallon, commandant van de Amerikaanse Second Fleet, opgevallen. Hij schreef in bovenstaand bericht op 1 maart 1999 aan Zr.Ms. Walrus: "It was a great pleasure to have HNLMS Walrus participate in Joint Task Force Exercise 99-1. Congratulations on your stealthy, undetected and highly effective attacks on multiple battle group and ARG [Amphibious Ready Group, JK] ships, including USS Theodore Roosevelt. The professional skills demonstrated by the crew were most impressive and provided a valuable dimension to the exercise. I look forward to the opportunity of working with Walrus again in future exercises and operations. Best wishes and godspeed as you return home. With respect and admiration, vice admiral Fallon" (Bron: privé-collectie J.H. Hulsker)

[kundur]

Here is the whole story about the HLNMS Walrus (in Dutch).

Very international language, worth being shared on such platforms.

[wvwvw]

^ German quality. The type 214 was considered by our Navy as well as a replacement for the Walrus class (the class that once took out an entire U.S squadron including a U.S Navy carrier during an exercise and got away without being detected) but they are now developing with the Swedes.

Greece had the advantage and then they sold the exact same submarines to Turks at a fraction of the price. With France we've never had such problems.

Germany will do anything to undermine Greece. They are totally unreliable.

[wvwvw]

UNCLOS (which Libya has actually signed) recognizes that islands have an EEZ, thus Turkey has no maritime boarders with Libya because about 20 Greek islands with EEZ, including Crete and the Dodecanese are in between.

[The Lawspeaker]

Greece had the advantage and then they sold the exact same submarines to Turks at a fraction of the price. With France we've never had such problems.

Germany will do anything to undermine Greece. They are totally unreliable.

It's a good thing that we develop our own Navy hard- and software. It would be politically indefensible not to.